Η κατάντια να κυνηγάς και τα φιλοδωρήματα
Στη χώρα των γκαρσονιών και του φτηνού τουρισμού έρχεται και το κράτος να πάρει ότι μπορεί σε φόρους ακόμη και στα φιλοδωρήματα, προφέροντας σκόντο…
Δεν είναι η ουσία το θέμα μας. Είναι η εικόνα. Είναι η προσπάθεια των πολιτικών και της πολιτικής τους να μην δέχονται ανοικτά πλέον ότι αν ο τουρισμός, τα εστιατόρια και τα σουβλατζίδικα δεν πάνε καλά η οικονομία θα πέσει να μας πλακώσει.
Βγείτε στην αγορά και ρωτήστε τι φόβος και τρόμος υπάρχει από την μια άκρη της ως την άλλη που η Τράπεζα της Ελλάδας βρίσκει για δεύτερη φορά μέσα στον χρόνο (τον Αύγουστο μάλιστα) μειωμένο τον τζίρο, πολύ χαμηλά τις εισπράξεις.
Βρίσκει επίσης ανησυχητική την προοπτική αυτή και για το 2025 μιας και οι τουρίστες που μας έρχονται προτιμούν τις φτηνές εποχές (που δεν είναι τουριστικές) για να ξοδεύουν όσο γίνεται λιγότερα.
Play Video
Και ποια είναι η πολιτική και η κυβερνητική βέβαια αντίδραση μπροστά στην μιζέρια που μας έρχεται; Η φορολογική “δαγκάνα” (ισότητα θα μας την πουν και θα μας την σερβίρουν) στα πουρμπουάρ…
Τα γκαρσόνια που έχουν φιλοδωρήματα πάνω από 3.600 ευρώ, θα φορολογούνται κανονικά με τις κλίμακες των μισθωτών.
Αυτό ήταν το πρόβλημά μας. Και βγήκε και το “τσάκωσε” η κυβέρνηση μαζί με τους ελεύθερους επαγγελματίες για τους οποίους βαράμε από προχθές και τις καμπάνες των εκκλησιών… γιατί “απελευθερώθηκαν” από ακόμη μία (μισού αιώνα!) κλοπή του κράτος μέσω ενός ακαταλαβίστικου (από όποια πλευρά και να το ακτινοσκοπήσεις) τέλους. Του περιβόητου ως ληστρικού, τέλους επιτηδεύματος.
Του φορολογικού τέλους, όχι μόνο της ντροπής, αλλά και της καθαρής κλοπής (από το κράτος) με το καλημέρα προς το επιχειρείν κάθε νέου που τολμά να ανοίξει γραφείο ή μαγαζί για να γλυτώσει από την άλλη κρατική κλοπή. Τη μισθολογική.
Και ας φύγουμε ακόμη μια φορά από την ουσία για να μεταφερθούμε στην εικόνα που βγάζουν οι πολιτικοί μας και οι πολιτικές τους (10ετίες τώρα) αναγκάζοντας, μετά την κρατική χρεοκοπία,700.000 νέα παιδιά να ζητούν την τύχη τους έξω από αυτήν και μακρυά…
Κλείνουμε 1-2 χρόνια που ακούμε ότι το ληστρικό τέλος επιτηδεύματος του κάθε νέου επιχειρηματία θα μειωθεί έως θα καταργηθεί.
Και αφού από τα μπαλκόνια και τις ημερίδες είχε γίνει πρώτο θέμα, όλα αυτά τα χρόνια, ήρθε η ώρα της αναγγελίας της συγκεκριμένης μέριμνας του κράτους-πατερούλη προς τους επαγγελματίες.
Δεν προλάβαμε όμως καλά καλά να το χωνέψουμε. Να χωνέψουμε δηλαδή ότι η σοβιετία μας θα στερήσει ένα πόρο από την τσέπη του λαού για να στηρίζεται ο κρατισμός και τι ακούμε. Ότι τα φιλοδωρήματα (πάλι των επαγγελματιών) των γκαρσονιών δεν φορολογούνται σωστά. Ότι δεν δίνουν στην σοβιετία τον μερτικό τους. Ότι η κατάσταση πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει. Και το ξεκίνημα θα γίνει με κάποιο σκόντο…
Μετά, λοιπόν, από όλα αυτά έχουμε το θράσος (γιατί περί θράσους πρόκειται) να αναρωτιόμαστε γιατί συνεχίζεται η μετανάστευση. Γιατί οι 70-90.000 που ζητάει ο τουρισμός δεν ανταποκρίνονται. Οι δε άνεργοι έχουν καλύτερα να ζουν με τα κρατικά χαρτζιλίκια… (κρατικά επιδόματα κατά την σοβιετία μας) αντί να πάνε να πάρουν τον κατώτατο των 750 ευρώ στην τσέπη και τα φιλοδωρήματα, πετσοκομμένα βεβαίως, λόγω κρατισμού…