Ο Trump και η αφύπνιση της κοινωνίας

Ο Trump και η αφύπνιση της κοινωνίας
68 / 100

Όταν ο πολίτης βιώνει μια άσχημη πραγματικότητα, όταν νιώθει πως απειλείται, όταν διαβλέπει ότι του στερούν την προοπτική και την ελπίδα, όταν αντιλαμβάνεται ότι η όποια ανοχή εκλαμβάνεται ως αδυναμία αντίδρασης ή ως αποδοχή μιας θεώρησης των πραγμάτων που προσπαθούν να επιβάλουν οργανωμένες μειοψηφίες, τότε σαφέστατα όταν βρει την δημοκρατικά εκείνη πολιτική επιλογή που θα λειτουργήσει ως παράγοντας επαναφοράς των πραγμάτων σε υγιείς και ορθολογικές βάσεις θα δώσει εμφατικά την απάντηση του.

Άρθρο του οικονομολόγου Σαράντου Λέκκα

Αυτή την απάντηση είδαμε μέσα από το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ και την επανεκλογή του Trump στην προεδρία της υπερδύναμης.

Ο απλός πολίτης των ΗΠΑ ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, χρώματος, θρησκείας, βίωνε στο πετσί του την οικονομική ασφυξία όπως αυτή καταγράφονταν στα μεγέθη του πληθωρισμού και της ανεργίας.

Όταν ένας καφές με ένα σάντουιτς στοίχιζαν 20 δολάρια τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως μια οικογένεια βίωνε την επίσκεψη της στο super market και πως η αγωνία και η αβεβαιότητα κάλυπταν κάθε άλλη έκφανση του βίου της.

Όταν η ανεργία δημιουργεί υπόβαθρο όχι απλά μείωσης του βιοτικού επιπέδου αλλά απόλυτης εξαθλίωσης τότε κανένας προπαγανδιστικός μηχανισμός δεν μπορεί να μεταβάλει την οπτική του πολίτη που χάνει την δουλειά του και ενδεχόμενα και του σπιτιού του εάν έχει λάβει δάνειο.

Όταν έχει να επιλέξει μεταξύ αυτού που του λέει ότι το αύριο θα είναι καλλίτερο με μικρότερη ακρίβεια και περισσότερες θέσεις εργασίας τότε υποψηφιότητες που επιμένουν σε επίπλαστα διακυβεύματα όπως οι αμβλώσεις θα αποδοκιμαστούν εκλογικά και κοινωνικά.

Η παρουσία Trump

Από την μια πλευρά υπάρχει ο Trump εστιάζοντας στον πληθωρισμό, την μετανάστευση, στην ενέργεια και στην εξάλειψη των καταχρηστικών προσεγγίσεων της κοινωνίας από τους κάθε είδους δικαιωματιστές και από την άλλη η Harris που επιλεγεί ως κυρίαρχο διακύβευμα τις αμβλώσεις, τότε ο απλός νους και η δίκαιη αποτίμηση οδηγεί στον Trump.

Ο απλός πολίτης βιώνει τα επακόλουθα τις παράνομης μετανάστευσης με βία, εγκλήματα, ναρκωτικά, άρνηση αποδοχής των αξιών της χώρας που βρίσκονται, με ότι αυτό συνεπάγεται στην καθημερινότητα, και κρίνει ότι η ανοχή δεν έχει αποτέλεσμα.

Αυτό το βλέπουν ακόμη και οι ίδιοι οι μετανάστες οι οποίοι έχουν ενσωματωθεί γι’αυτό και η στροφή τους προς τον Trump γι’αυτό και η ευχή τους να μπει τάξη ώστε να μην υπάρχει συνολική στοχοποίηση.

Εκεί βέβαια που τα πράγματα έχουν ξεφύγει αρκετά και εκεί που ο απλός πολίτης θέλει ουσιαστικές παρεμβάσεις είναι στο bullying που υφίσταται η κανονικότητα.

Σε αυτό τον τομέα τοποθετούνται και οι μεγάλες προσδοκίες για τον Trump ως ηγέτη ανάχωμα καταρχάς και επαναφοράς της κανονικότητας σε αξίες και αρχές που συνθέτουν μια κοινωνία.

Ο καταχρηστικός δικαιωματισμός και οι πρακτικές του με αναθεωρητικές διαστάσεις σε ότι αφορά ολόκληρο το κοινωνικό και πολιτισμικό σύστημα που πρεσβεύει ο δυτικός πολιτισμός οδήγησαν την πολιτική ορθότητα σε δρόμους που αποσκοπούσαν στο διαίρει και βασίλευε των κοινωνιών και στην επικράτηση των μειοψηφιών.

Με την υπόσχεση της ισότητας και την επίκληση της προοδευτικότητας φτάσαμε σε σημεία απόλυτης γελοιότητας.
Είδαμε άνδρες να συμμετέχουν σε γυναικεία αθλήματα στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της υφηλίου, τους Ολυμπιακούς Αγώνες , είδαμε ουδέτερες τουαλέτες, είδαμε την απόρριψη του θεσμού της οικογένειας, είδαμε την άρνηση του φύλου από ανήλικα παιδιά, είδαμε ομόφυλους γάμους και τεκνοθεσίες, είδαμε το καλώς εδραιωμένο bullying με τυποποιημένες εκφράσεις (ρατσιστής, ομοφοβικός, φασίστας, ψεύτης, πληρωμένος) ώστε να μην υπάρχει αντίθετη άποψη, είδαμε ακυρωτικές πρακτικές σε επίπεδο κοινωνικού διασυρμού για όποιον είχε άλλη οπτική, με εκφοβισμούς από τα καλώς αμειβόμενα τρόλ του συστήματος και του όχλου της αμφιλεγόμενης αφύπνισης woke, είδαμε το μίσος των υποτιθέμενων θυμάτων των προκαταλήψεων και των διακρίσεων καμουφλαρισμένο με αιτήματα για δικαιώματα και επιπλέον προνόμια κυρίως για την άμεση αποκατάσταση των φερόμενων ως ανισοτήτων.

Βέβαια για να ανοίξουμε και μια παρένθεση για την χώρα μας μιας και εδώ το κίνημα woke επιβάλει θεσμούς ξένους προς την ιδιοσυγκρασία και την κοινωνική ταυτότητα των ελλήνων, είδαμε εσπευσμένα την θεσμοθέτηση του γάμου των ομόφυλων και την τεκνοθεσία όταν για παράδειγμα δεν έχουμε καλύψει θεσμικά ουσιαστικά ελλείμματα για την ασφάλεια της χώρας, όπως την υποχρεωτική λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων για όσους συλλαμβάνονται ώστε να μην αναγκαζόμαστε να αναγνωρίζουμε νεκρούς εγχώριους τρομοκράτες μέσω αποτυπωμάτων που μας στέλνουν τρίτες χώρες.

Σε αυτό το σημείο έχει φθάσει και στην χώρα μας η επίκληση της προοδευτικότητας και η γελιοποίηση θεσμών όπως των αστυνομικών και αντιτρομοκρατικών αρχών.

Κλείνοντας την ελληνική παρένθεση και ξαναγυρίζοντας στις καταχρηστικές πρακτικές των δικαιωματιστών έχουμε φθάσει σε σημείο που η αναθεωρητική διάσταση περί φύλων να υποστηρίζει ότι η στελέχωση των επιχειρήσεων, των πανεπιστημίων, των νοσοκομείων, της δημόσιας διοίκησης να γίνεται αναλογικά χωρίς να λαμβάνονται υπόψη αξιοκρατικά κριτήρια.

Το δημογραφικό πρόβλημα

Φτάσαμε σε επίπεδο που το δημογραφικό πρόβλημα και η πληθυσμιακή συρρίκνωση στις δυτικές κοινωνίες να επιδοκιμάζεται πλήρως με την στήριξη και αποδοχή της μαζικής μετανάστευσης στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης ‘μεγάλης αντικατάστασης’ την οποία θεωρούν ως βασικό τους εργαλείο οι κοινωνικοί αναθεωρητές για να αποσταθεροποιήσουν τις τοπικές κοινωνίες και να διαμορφώσουν τις ανεκτικές πολυεθνικές και πολυπολιτισμικές κοινωνίες που ονειρεύονται.

Ξεχνούν ότι μεγάλο πλήθος των μεταναστών ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να ασπαστούν ξένες προς τα ήθη και την θρησκεία τους κανονιστικές για την ομαλή διαβίωση διατάξεις, οπότε οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες εκτός και εάν οι απελάσεις αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Εν κατακλείδι, οι στρεβλώσεις και οι ακρότητες της πολιτικής ορθότητας όπως εκβιαστικά θέλουν να την επιβάλουν οι κάθε είδους δικαιωματιστές οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα.

Οι κοινωνικές προκαταλήψεις, οι ακραίες συμπεριφορές για άτομα και κοινωνικές ομάδες, ο στιγματισμός, η βία, και η καταστολή, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά για καμία ευνομούμενη κοινωνία.

Όμως οι ελευθερίες του ατόμου και κυρίως το δικαίωμα της προσωπικής αυτοδιάθεσης δεν μπορούν να γίνουν εργαλεία διαίρεσης, διχασμού, κατασκευασμένων προτύπων και ισοπέδωσης, ούτε φυσικά αναθεωρητικών πρακτικών για τις θεμελιώδεις άξιες πάνω στις οποίες στηρίζεται η κοινωνία και το δυτικό πολιτισμικό σύστημα.

Το ολοκληρωτικό πνεύμα των δικαιωματιστών κινείται στο ίδιο πλαίσιο με τον κομουνισμό και τον φασισμό γι’αυτό και όταν η κάθε Harris στις ΗΠΑ αποκαλεί τον πολιτικό της αντίπαλο φασίστα και ναζιστή δεν βρίσκει ευήκοα ώτα και γι’αυτό και οι σώφρονες πολίτες της χώρας στρέφονται προς τον Trump για να αντιμετωπιστεί με απόλυτο τρόπο το νέο ολοκληρωτικό όραμα μιας διεφθαρμένης ελίτ που νομίζει ότι η ανοχή δεν έχει όρια.

Έχει ειπωθεί ότι το μόνο που χρειάζεται το ‘κακό’ για να επιτύχει το στόχο του είναι οι ευπρεπείς να μείνουν αδρανείς, όμως η ανοχή και η ευπρέπεια έχουν όρια και μάλιστα αδιαπραγμάτευτα όταν οι μειοψηφίες ξεχνούν ότι στις δημοκρατίες αποφασίζουν οι πολλοί.