Όταν ο Φλωρίδης δήλωνε ότι οι ανώτατοι δικαστές κάποιες φορές υπηρετούν άλλες εξουσίες…
«Η μεγάλη θλίψη για τη χώρα μας είναι που κατά καιρούς βρίσκονται κάποιοι ανώτατοι κυρίως, Δικαστές, οι οποίοι άλλοτε υποκύπτουν και άλλοτε υπηρετούν πρόθυμα τις λοιπές εξουσίες.
Αυτό κλονίζει την πίστη των πολιτών προς το τελευταίο τους καταφύγιο απέναντι στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Και όταν κλονίζεται η πίστη των πολιτών προς τη Δικαιοσύνη τότε το κακό είναι μεγάλο».
Σωστά καταλάβατε, η δήλωση ανήκει στο σημερινό υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη, αλλά δεν έγινε βεβαίως αυτή την περίοδο, κατα την οποία η εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στον τομέα του οποίου προΐσταται, έχει βρεθεί στο ναδίρ.
Έγινε το Σεπτέμβριο 2016 όταν ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος άσκησε έφεση στην απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου του Αρείου Πάγου, για την υπόθεση Ντογιάκου.
Τότε βεβαίως ο κ. Φλωρίδης, σχολίαζε με εξαιρετικά δηκτικό τρόπο όχι μόνο αποφάσεις, αλλά και ανώτατα πρόσωπα της ιεραρχίας της, καθότι ήταν υπέρ του κ. Ντογιάκου. Ο τελευταίος άλλωστε έφτασε να γίνει Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, επί κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας, παίζοντας ιδιαίτερο ρόλο, για πολλούς εξαιρετικά αμφιλεγόμενο, στην υπόθεση των υποκλοπών.
Το ερώτημα είναι αν τώρα που είναι «καθ ύλην αρμόδιος», έχει ξεχάσει τη… θλίψη του ο κ. Φλωρίδης, θεωρώντας ότι όλα είναι καλά και άγια στον εξαιρετικά κρίσιμο για τη Δημοκρατία θεσμό.
Πως το έλεγε και ο ίδιος το (μακρινό απ ότι φαίνεται) 2016; «Το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο εις τα καθ’ ημάς, καθόλη τη διάρκεια της ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους. Είναι ένα από τα σημαντικά συμπτώματα των βασικών θεσμικών του υστερήσεων, που το καθιστούν ατελές κράτος, σε σχέση πάντα με τα σύγχρονα Ευρωπαϊκά κράτη».
Εκτός κι αν το ατελές έγινε επί της θητείας του τέλειο, κι απλώς δεν το κατάλαβε η… άτιμη η κενωνία.
