Τα μεγάλα χρέη δεν αντέχουν υψηλότερα επιτόκια

Τα μεγάλα χρέη δεν αντέχουν υψηλότερα επιτόκια

Για χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος όπως η Ελλάδα, το χαμηλό κόστος δανεισμού είναι σημαντικό για τις ίδιες. Όμως, οι υψηλότερες αποδόσεις των ομολόγων της Ιαπωνίας αφορούν όλο τον κόσμο. Μια διαφορετική ερμηνεία της χρηματιστηριακής αδυναμίας και ο συστημικός κίνδυνος.

Γράφει ο Dr Money

Στο τέλος της φετινής χρονιάς, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας εκτιμάται ότι θα υποχωρήσει κοντά στο 147% του ΑΕΠ ενώ της Ιαπωνίας θα ανέλθει σε 230%.
Για να μην δαπανούν μεγάλο μέρος των κρατικών εσόδων του προϋπολογισμού για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων κάθε χρόνο, οι υπερχρεωμένες χώρες χρειάζονται πρωτογενή πλεονάσματα και χαμηλό κόστος δανεισμού σε μεγάλες διάρκειες π.χ. 10-30 χρόνια.

Η Ελλάδα τα έχει πάει πολύ καλά σ’ αυτό το μέτωπο. Το δημόσιο χρέος αποκλιμακώνεται γρήγορα από το ρεκόρ 210% του ΑΕΠ το 2020, βοηθούντων των πλεονασμάτων, της διαχείρισης από τον ΟΔΔΗΧ και κυρίως των χαμηλότοκων δανείων μεγάλης διάρκειας που έλαβε από τον EFSF και τον ESM την περίοδο των μνημονίων.

Όμως, ακόμη κι αν αυξανόταν το κόστος δανεισμού, ο συστημικός κίνδυνος της Ελλάδας για την Ευρωζώνη είναι πλέον πολύ μικρός και για τον υπόλοιπο κόσμο μηδαμινός.

Δεν ισχύει το ίδιο για την Ιαπωνία. Η μεγάλη άνοδος των αποδόσεων των μακροπρόθεσμων ιαπωνικών ομολόγων δεν υπονομεύει μόνο την δημοσιονομική κατάσταση στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Απειλεί τις αγορές και το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα όπως θα εξηγήσουμε.

Για την ιστορία, η απόδοση του 20ετούς κρατικού ομολόγου της Ιαπωνίας είχε ανέβει στο 2,787% χθες το βράδυ λόγω των ανησυχιών για τα δημοσιονομικά, αυξημένο κατά 90% σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Πρόκειται για την υψηλότερη απόδοση από το 1999.

Επίσης, η απόδοση του 30ετούς ομολόγου έχει υπερδιπλασιασθεί μέσα σ’ ένα χρόνο και βρισκόταν στο 3,313% χθες το βράδυ.