Ασφαλίσεις υγείας: Ήρθε η ώρα για μια γενναία συμφωνία
Πριν ακριβώς ένα χρόνο, στο Nextdeal, είχα γράψει για το αδιέξοδο που πλησίαζε στην απόλυτα συνδεδεμένη εξέλιξη της αύξησης των ασφαλίστρων των νοσοκομειακών προγραμμάτων με την αύξηση του κόστους νοσηλείας.
Για άλλη μια φορά το ζήτημα ήταν επίκαιρο λόγω των σημαντικών αυξήσεων στα ασφάλιστρα και το άρθρο σχολίαζε την αδυναμία των ασφαλιστικών εταιριών να αντιμετωπίσουν την αυθαίρετη αύξηση του κόστους των νοσηλειών, ως συνέπεια της λανθασμένης επιλογής τους να εισάγουν (πολλά χρόνια πριν) τις κάρτες νοσηλείας / υγείας στα νοσοκομειακά προγράμματά τους.
Το άρθρο κατέληγε, προφητικά, στην εκτίμηση ότι, επειδή το ζήτημα πλησίαζε το σημείο της έκρηξης, αν οι δύο πλευρές δεν μπορέσουν να βρουν ένα πλαίσιο αμοιβαία αποδεκτής ρύθμισης, η λύση (όπως τα κενά στην Φύση) θα έρθει από αλλού.
Και ήρθε σύντομα, μερικούς μήνες μετά, όταν ανακοινώθηκαν οι νέες αυξήσεις ασφαλίστρων και το ζήτημα ανέβηκε πολιτικά, με την Κυβέρνηση, να κλείνει το… κενό εντελώς πρόχειρα, με μια λύση υπέρ των νοσοκομείων.
Όμως αυτό το 1 – 0, των νοσηλευτηριων, που οφείλεται στον κακό διαιτητή, κάθε άλλο παρά ακυρώνει την στρατηγική ανάγκη τα δύο μέρη να καταλήξουν σε μια κοινά αποδεκτή ρύθμιση.
Γιατί μοιραία, οι συνέπειες για τα νοσηλευτήρια αρχίζουν να εμφανίζονται. Ήδη, μια μεγάλη ασφαλιστική αγοράζει μια μεγάλη κλινική, ενώ κάποια άλλη μεγάλη, είναι βέβαιο ότι θα επωφεληθεί από την ειδική σχέση του νέου της ιδιοκτήτη με ένα μεγάλο νοσηλευτικό ίδρυμα. Λογική κίνηση, γιατί είναι σημαντικό να ελέγχεις το 40% του κόστους νοσηλείας το οποίο αποτελούν τα υλικά. Το Κοινό θα αλλάξει γρήγορα συνήθειες, γιατί θα οργανωθεί προς τα φθηνότερα ασφάλιστρα, Και βέβαια, το Κοινό θα το ακολουθήσουν και οι γιατροί. Και τέλος, δεν θα αποτελέσει έκπληξη, τώρα που η CVC έφυγε, τα τέως δικά της νοσοκομεία να ξαναγίνουν ανεξάρτητα και να ενδιαφερθούν και ασφαλιστικές ως υποψήφιοι αγοραστές.
Και κάτι για την Εθνική
Έχει και εκείνη το δίκιο της, αλλά όμως το έχει χάσει, με ευθύνη της. Τα λεγόμενα «ΑΠΕΝΟΠ» είναι εκείνα με την ρήτρα ECU στο Νοσοκομειακό Προσάρτημα, που προέβλεπε την ακύρωσή του σε περίπτωση κατάργησης του ECU. Το δικαίωμα αυτό δεν το άσκησε (λανθασμένα και άγνωστο γιατί) όταν η κατάργηση επήλθε με την εισαγωγή του Ευρώ το 2002. Οταν αργότερα δοκίμασε να το ασκήσει, το δικαστήριο της είπε ότι ήταν πλέον αργά.
Σήμερα ίσως έχει την δυσμενέστερη στην Αγορά σχέση ασφαλίστρου προς την μέση αξία νοσηλείας (περίεργος αλλά χαρακτηριστικός δείκτης) στην ομάδα αυτή των συμβολαίων.
Με την προτεινόμενη αλλαγή επιχειρεί να ελέγξει τις υπερβολές στις νοσηλείες, με την αφαίρεση της «Κάρτας Νοσηλείας» από την διαδικασία και την επιστροφή, στην προηγούμενη κατάσταση. Κάνει το προφανές (ίσως και πάλι να είναι αργά) .
Γιατί, όπως σημείωνα πέρυσι, «μέχρι την εισαγωγή των Καρτών, οι Ασφαλιστικές εταιρίες διέθεταν νοσοκομειακά προγράμματα από απλά επιδοματικά, έως πλήρη. Σε περίπτωση εισαγωγής ο ασφαλισμένος πήγαινε στο νοσοκομείο, ενημερωνόταν για την περίπτωσή του (και το πιθανό κόστος) και η νοσηλεία προχωρούσε. Στο τέλος της νοσηλείας έπαιρνε τις αποδείξεις και τα τιμολόγια, τα εξοφλούσε και τα κατέθετε στην Ασφαλιστική του εταιρία για να αποζημιωθεί. Χωρίς πολλά λόγια, με την διαδικασία αυτή έκανε πρακτικά ένα πρώτο έλεγχο της αποζημίωσης.
Σύντομα, τα τιμολόγια των Νοσοκομείων και των ιατρικών πράξεων άρχισαν να αυξάνονται δραματικά, αλλά, πολύ σημαντικό, ταυτόχρονα η συνολική κουλτούρα της Αγοράς μεταβλήθηκε, στην ουσία χαλάρωσε και οι Ασφαλιστικές εταιρίες βρέθηκαν να προσπαθούν να διαχειριστούν μια εντελώς νέα στάση των ασφαλισμένων, των δικτύων τους και των νοσοκομείων, θύματα οι ίδιες της πολιτικής τους στο marketing και στην διαφήμιση. Αλλά, αν όλα τα παραπάνω οφείλονται σε ένα τεχνικό λάθος, το πολύ σοβαρότερο ήταν το στρατηγικό λάθος. Μέχρι τις Κάρτες, η Αγορά των Νοσοκομείων και εκείνη των Ασφαλιστικών ήσαν δύο χωριστές αγορές. Για τα νοσοκομεία οι νοσηλευόμενοι ήσαν απλώς ιδιώτες.
Για τις Ασφαλιστικές, απλώς αποζημειούμενοι ασφαλισμένοι. Με την εισαγωγή των Καρτών οι Ασφαλιστικές ενοποιήσαν τις δύο αυτές αγορές. Οι κανόνες του Marketing είναι σε τέτοιες περιπτώσεις σαφείς: Τους όρους λειτουργίας της ενιαίας πλέον Αγοράς τους καθορίζει ο πάροχος της υπηρεσίας που ενδιαφέρει τον καταναλωτή, εν προκειμένω, τα νοσοκομεία».
Άλλωστε, εκείνα που επισημαίνει στην προχθεσινή παρέμβασή του ο Διοικητής της ΤτΕ, είναι ακριβώς οι συνέπειες της εισαγωγής των Καρτών στην διαδικασία και νοσηλείας των ασφαλισμένων στα νοσηλευτήρια.
Μετά από αυτό, μια θαρραλέα συμφωνία μεταξύ ασφαλιστικών και νοσηλευτηρίων, με την κάλυψη της ΤτΕ, ως Επόπτη της Αγοράς, για την απόσυρση των Καρτών και την αντικατάστασή τους με μία διαδικασία που να διευκολύνει τους ασφαλισμένους στην αποπληρωμή των νοσηλείων, δεν είναι πλέον αδύνατη.
Ποιος είναι ο Τάσος Παγώνης
Ο κ. Τάσος Παγώνης είναι πτυχιούχος Μαθηματικός του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακό δίπλωμα Αναλυτή Συστημάτων και Άδεια Αναλογιστού ασφαλιστικών επιχειρήσεων.
Είναι Πρόεδρος του Γραφείου Διεθνούς Ασφάλισης (Motor Insurers’ Bureau) της Ελλάδος και ήταν μέλος της πρώτης διοικούσας επιτροπής που δημιούργησε το ΤΕΚΑ.
