Χωρίς την ασυλία, οι Έλληνες Τραπεζίτες θα ήταν ήδη όλοι στην φυλακή !!!

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
Οικονομολόγος, Διδάκτορας Οικονομικού Πανεπιστημίου Salerno,
Πρόεδρος Υπέρβασης

Ζημίωσαν τις ίδιες τους τις Τράπεζες, την ΕΕ και το Ελληνικό Δημόσιο, ξεπουλώντας τα κόκκινα δάνεια των χαρτοφυλακίων τους στα Funds, ενώ τώρα ετοιμάζονται να τα επαναγοράσουν, φυγαδεύοντας στο εξωτερικό τα κέρδη και την ρευστότητα που συσσώρευσαν τα τελευταία χρόνια χάρη στις κρατικές ενισχύσεις που πληρώνουν οι Έλληνες και Ευρωπαίοι φορολογούμενοι και χάρη στην ληστεία καταναλωτών, καταθετών και δανειοληπτών, με τα τοκογλυφικά επιτόκια και τις καταχρηστικές χρεώσεις συναλλαγών…..

Σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσιεύματα, σχετικά με την χαρτογράφηση της ελληνικής αγοράς κόκκινων δανείων από την Octane Management Consultants, προκύπτει ότι, οι ελληνικές τράπεζες, από το 2017 μέχρι και σήμερα, έχουν βγάλει εκτός ισολογισμών κόκκινα δάνεια μικτής λογιστικής αξίας (κεφάλαιο + λογιστικοποιημένοι τόκοι) περίπου 80 Δις. Ειδικότερα, όπως διαβάσαμε στο capital.gr, το 2017 πραγματοποιήθηκαν δύο συναλλαγές. Η πρώτη αφορούσε στην τιτλοποίηση από την Attica Bank του project Artemis με καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια που απέκτησε η Aldridge έναντι τιμήματος 70 εκατ. ευρώ και η δεύτερη την πώληση από τη Eurobank στην Intrum τουτ χαρτοφυλακίου Eclipse, με μη εξυπηρετούμενα δάνεια λιανικής, χωρίς εξασφαλίσεις, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, έναντι 45 εκατ. ευρώ. Το 2018 ολοκληρώθηκαν 10 συναλλαγές, εκ των οποίων: 3 από την Alpha Bank (Venus, με μη εξυπηρετούμενα δάνεια λιανικής και μικρά επαγγελματικά, χωρίς εξασφαλίσεις, ύψους δύο δισ. ευρώ, που “πέρασε” στις B2Holding, Waterfall Asset Management και EBRD έναντι 90 εκατ. ευρώ, Mercury, με δάνεια λιανικής και μικρά επαγγελματικά, ύψους 1,3 δισ. ευρώ, το οποίο αγόρασε η Hoist, καταβάλλοντας τίμημα 76 εκατ. ευρώ και Jupiter, εξασφαλισμένων μη εξυπηρετούμενων δανείων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ύψους 1,2 δισ. ευρώ, που αγόρασε το fund Apollo έναντι 300 εκατ. ευρώ), 3 από την Τράπεζα Πειραιώς (Amoeba, με μη εξυπηρετούμενα δάνεια μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μεικτής λογιστικής αξίας 1,45 δισ. ευρώ, που απέκτησε η Bain Capital έναντι τιμήματος 432 εκατ. ευρώ, Arctos, με ανεξασφάλιστα δάνεια λιανικής, μεικτής λογιστικής αξίας 400 εκατ. ευρώ, που αγόρασαν οι APS, IFC, EBRD και Balbec Capital έναντι 50 εκατ. ευρώ και Chios, με επιχειρηματικά δάνεια, ύψους 100 εκατ. ευρώ), 2 από τη Eurobank (τιτλοποίηση μη εξυπηρετούμενων δανείων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, λογιστικής αξίας 1,25 δισ. ευρώ και πώληση του Zenith, με δάνεια λιανικής χωρίς εξασφαλίσεις, συνολικού ύψους ενός δισ. ευρώ, που αγόρασαν έναντι 66 εκατ. ευρώ οι B2Holding και Waterfall Asset Management) και από μια για Εθνική Τράπεζα και Attica Bank.

Συγκεκριμένα, η πρώτη πώλησε το project Earth, με ανεξασφάλιστα δάνεια λιανικής, ύψους δύο δισ. ευρώ, που αγόρασαν οι Carval-Intrum έναντι 100 εκατ. ευρώ και η δεύτερη προχώρησε στην τιτλοποίηση Metexelixis που αγόρασε η Pimco. Τα δάνεια που τιτλοποιήθηκαν ήταν λογιστικής αξίας 700 εκατ. ευρώ και εισπράχθηκε τίμημα 47 εκατ. ευρώ. Το 2019 πραγματοποιήθηκαν επτά συναλλαγές. Πρόκειται για τις εξής: Symbol, ύψους 1,6 δισ. ευρώ, από την Εθνική Τράπεζα, με αγοραστή την Elliott Centerbridge έναντι 250 εκατ. Ευρώ, Pillar από τη Eurobank, ύψους δύο δισ. ευρώ, που αγόρασε η Pimco, -Nemo από την Τράπεζα Πειραιώς, λογιστικής αξίας 500 εκατ. ευρώ, που αγόρασε η Davidson Kempner έναντι 240 εκατ. Ευρώ, -Mirror από την Εθνική Τράπεζα, ύψους 1,2 δισ. ευρώ, που πωλήθηκε στην Carval έναντι 90 εκατ. Ευρώ, -Neptune, μεικτής λογιστικής αξίας 1,8 δισ. ευρώ, από την Alpha Bank που πωλήθηκε στη Fortress έναντι 450 εκατ. Ευρώ, -Αίολος από την PQH, μεικτής λογιστικής αξίας 1,1 δισ. ευρώ, που πωλήθηκε στην Intrum Hellas έναντι 71 εκατ. ευρώ και-Leo από την Εθνική Τράπεζα, λογιστικής αξίας 260 εκατ. ευρώ, που αγοράστηκε από την Cross Ocean Partners περίπου στο 50% της αξίας του χαρτοφυλακίου. Το 2020, με την ενεργοποίηση του “Ηρακλή”, ολοκληρώθηκαν 10 συναλλαγές, εκ των οποίων έξι πωλήσεις (Icon από την Εθνική Τράπεζα, μεικτής λογιστικής αξίας 1,6 δισ. ευρώ, που πωλήθηκε στην Bain Capital έναντι 340 εκατ. ευρώ, Marina, επίσης, από την Εθνική Τράπεζα, μεικτής λογιστικής αξίας 325 εκατ. ευρώ, με αγοραστή τη Bain Capital έναντι περίπου 100 εκατ. ευρώ, Danube από την Εθνική Τράπεζα, μεικτής λογιστικής αξίας 174 εκατ. ευρώ, με αγοραστή τη Bain Capital και Trinity Ι, II και ΙΙΙ από την Τράπεζα Πειραιώς) και 4 τιτλοποιήσεις (Cairo από τη Eurobank, λογιστικής αξίας 2,084 δισ. ευρώ, που αποκτήθηκε από την doValue έναντι 15 εκατ. ευρώ, Astir Ι και ΙΙ από την Attica Bank, μεικτής λογιστικής αξίας 341 εκατ. ευρώ και 371 εκατ. ευρώ αντίστοιχα που αποκτήθηκαν από το SPV “Astir NPL Finance” και Phoenix από την Τράπεζα Πειραιώς, αξίας 450 εκατ. ευρώ, που πέρασε στην Intrum με εκτιμώμενο τίμημα 12 εκατ. ευρώ). Από το 2021 έως το Σεπτέμβριο του 2023 πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 44 συναλλαγές, με συνολική αξία άνω των 65 δισ. ευρώ.
Παράλληλα, όμως, στην έκθεση της Octane, μεταξύ όλων των άλλων, επισημαίνεται, ότι, επειδή η αγορά των κόκκινων στην Ελλάδα ωριμάζει σταδιακά, αναμένεται σημαντική ανάπτυξη της δευτερογενούς αγοράς, όπου δάνεια ρυθμίζονται και μεταπωλούνται σε επενδυτές, ενώ η επιστροφή των ρυθμισμένων δανείων στις τράπεζες και την οικονομία αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο την περίοδο 2024-2025.

Δηλαδή, πλασάρεται εντελώς παραπλανητικά, ότι, στην ανάπτυξη της δευτερογενούς αγοράς κόκκινων δανείων, περιλαμβάνεται (άκουσον-άκουσον) και η επιστροφή των θεραπευμένων κόκκινων δανείων στις τράπεζες !!!

Σύμφωνα, μάλιστα, με την Octane, κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της ελληνικής δευτερογενούς αγοράς κόκκινων δανείων, θα αποτελέσει η εστίαση των τραπεζών στην επαναγορά τους, με την επισήμανση, ότι, τα κριτήρια αυτά συνεπάγονται την επαναγορά από τις τράπεζες δανείων που έχουν επανέλθει σε καθεστώς αποπληρωμής

μετά από επιτυχείς προσπάθειες αναδιάρθρωσης ή εξυγίανσης και, ότι, έτσι, οι ελληνικές τράπεζες, με τις επιτυχείς συναλλαγές reperforming των πρώην κόκκινων δανείων τους, θα ενισχύουν τη φήμη τους στην αγορά, προσελκύοντας ενδεχομένως περισσότερους επενδυτές, επειδή τα θεραπευμένα δάνεια παρέχουν μια νέα ροή εσόδων από τόκους, που συμβάλλει θετικά στα κέρδη τους. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, οι τράπεζες θα μπορούν να αποκτούν αυτά τα δάνεια σε τιμές που αντικατοπτρίζουν τις προσαρμοσμένες στον κίνδυνο αποδόσεις τους, οι οποίες – προσοχή στην συγκεκριμένη αυτή επισήμανση – μπορεί να είναι ευνοϊκότερες σε σύγκριση με την χορήγηση νέων δανείων.

Δηλαδή, ας πούμε από σήμερα αντίο στην πραγματική πιστωτική επέκταση και την χρηματοδότηση της αγοράς και, ιδιαίτερα, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αφού η νέα ρευστότητα που συσσωρεύεται στα ενεργητικά των ελληνικών τραπεζών από τις κρατικές και ευρωπαϊκές ενισχύσεις και από την ληστεία των επιτοκίων και των προμηθειών συναλλαγών, θα φυγαδευτεί εκτός Ελλάδος, στα Funds του εξωτερικού, από τα οποία οι ελληνικές τράπεζες θα αγοράσουν «θεραπευμένα», ήτοι σε τιμήματα κατά πολύ υψηλότερα από τα αντίστοιχα των αρχικών μεταβιβάσεων, τα δάνεια τα οποία στην πραγματικότητα τους ξεπούλησαν χαριστικά, με τις συναλλαγές των τιτλοποιήσεων !!!

Βέβαια, η πρόθεση των ελληνικών τραπεζών να στήσουν ένα ακόμη καρουζέλ, με το κόλπο της επαναγοράς των κόκκινων δανείων τους από τα Funds, δεν αποτελεί είδηση, αφού έχει ήδη διατυπωθεί, δια στόματος των επικεφαλής οικονομικών διευθυντών (CFO) των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, κ.κ. Λάζαρου Παπαγαρυφάλλου της Alpha Bank, Χάρη Κοκολογιάννη της Eurobank, Χρήστου Χριστοδούλου της Εθνικής Τράπεζας και Θεόδωρου Γναρδέλλη της Τράπεζας Πειραιώς, στο πλαίσιο συζήτησης στρογγυλής τραπέζης που διοργάνωσε πρόσφατα το «Capital Link», όπου, ο επικεφαλής οικονομικός διευθυντής της Τράπεζας Πειραιώς, Θεόδωρος Γναρδέλλης, επεσήμανε, ότι, εάν τα μισά κόκκινα δάνεια που μεταβιβάστηκαν στα Funds ακολουθήσουν την οδό της αναδιάρθρωσης, με ένα haircut 30%-40%, τότε, τελικά, περίπου 15 με 20 δισ. ευρώ δάνεια θα μπορούσαν να επιστρέψουν πίσω στις τράπεζες. Όμως, κατά την ίδια αυτή ημερίδα, τα ίδια αυτά υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη, ομολόγησαν το αυτονόητο, ότι δηλαδή επικρατεί ένας μεγάλος προβληματισμός, επειδή…..

Η βασική αρχή του Κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402, όπως τροποποιήθηκε από τον Κανονισμό (ΕΕ) 2021/557, που ακόμη δεν έχει αλλάξει, δεν επιτρέπει στον ίδιο τραπεζικό όμιλο να αποκτήσει εκ νέου πρώην δικά του δάνεια που πούλησε ως μη εξυπηρετούμενα και, στην συνέχεια, αυτά μετεξελίχθηκαν σε ενήμερα !!!

Έτσι, οι τραπεζίτες μας, έχουν στην πραγματικότητα ομολογήσει την ευθεία παραβίαση των διατάξεων περί τιτλοποίησης απαιτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια και πιστώσεις του Κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2017, όπως τροποποιήθηκε από τον Κανονισμό (ΕΕ) 2021/557 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2021 και αυτές των Ν 4649/2019 και Ν 3156/2003, ως προς την…..

Θεμελιώδη αρχή του νομικού και οικονομικού διαχωρισμού, αποχωρισμού και αποξένωσης των απαιτήσεων….

κατά την οποία, η τιτλοποίηση των απαιτήσεων από τα ελληνικά κόκκινα δάνεια θα έπρεπε να εδράζεται στον πλήρη νομικό και οικονομικό αποχωρισμό και αποξένωσή τους από τις πιστώτριες τράπεζες, ώστε να καθίσταται επιβεβλημένη η απόλυτη χειραφέτηση τους, δηλαδή η απουσία οποιουδήποτε είδους, άμεσης ή έμμεσης, οικονομικής, διοικητικής και διαχειριστικής εξουσίασής τους από αυτές, καθόσον, καθίσταται σαφές, ότι, έτσι….

Ο μολογείται με τον πανηγυρικότερο τρόπο η ύπαρξη μιας γενικότερης υποκείμενης συμφωνίας Καταπιστευτικών Μεταβιβάσεων μεταξύ του συνόλου του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και των Funds…..

που ενώ φέρονται ότι αγόρασαν οριστικά τις τιτλοποιημένες απαιτήσεις από τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα των ελληνικών τραπεζών, προκειμένου να τις μεταβιβάσουν οριστικά, στο ενεργητικό και, έτσι, στις περιουσίες τους, στην πραγματικότητα τις μεταβίβασαν για συγκεκριμένο μόνο χρονικό διάστημα, προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν με συγκεκριμένο τρόπο, προς επιδίωξη του ήδη ομολογημένου σκοπού της εκχώρησής τους προς «θεραπεία» και, έτσι, προς είσπραξη, ώστε, με την καταπιστευτική τους αυτή μεταβίββαση, εσωτερικά, στην υποκείμενη σχέση τους με τις τράπεζες, να υπέχουν έναντι αυτών την υποχρέωση να ασκήσουν μόνο το μέρος εκείνο των εξουσιών που έχει συμφωνηθεί μεταξύ τους, στα πλαίσια του πραγματικού, υποκρυπτόμενου σκοπού της εκχώρησης, για την οποία, μάλιστα, σήμερα, οι ελληνικές τράπεζες, αδυνατούν να αποδείξουν, ούτε ακόμη με την επίδειξη μέρους ή του συνόλου των εγγράφων των αντιστοίχων συμβάσεων, ότι οι απαιτήσεις από τα κόκκινα δάνεια των χαοτοφυλακίων τους πωλήθηκαν και μεταβιβάστηκαν οριστικά, στα πλαίσια True Sale Securitizations, που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 10 και 14, Ν 3156/2003, όπως ρητά ορίζεται στο αρθ. 2, παρ 1, Ν 4649/2019, ήτοι κατά τις διατάξεις των άρθρων 513 επ. AK και 455 επ. ΑΚ.

Όλα αυτά, μάλιστα, επιβεβαιώνονται περαιτέρω και από την πρόσφατη, από 27/06/2024 και 02/07/2024, έρευνα των έγκριτων και εξειδικευμένων δημοσιογράφων Δέσποινας Παπαγεωργίου, Σωτήρη Σιδέρη και Δάφνης Καράβολα, του δικτύου των ρεπόρτερ για την υποστήριξη της ερευνητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και την συνεργασία με διεθνή ΜΜΕ και δημοσιογράφους «REPORTERS UNITED», η οποία δημοσιεύεται αυτούσια στην ιστοσελίδα τους.

Από την ανωτέρω έρευνα και, ιδιαίτερα, από τις μαρτυρίες των έγκριτων και επιφανών πανεπιστημιακών, κκ Αιμιλίου Αυγουλέα, τακτικού καθηγητή στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου Σκωτίας και κατόχου της Διεπιστημονικής Έδρας Τραπεζικού Δικαίου και Διεθνών Χρηματοοικονομικών αγορών και Νικολάου Στραβελάκη, καθηγητή του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, προκύπτουν, μεταξύ άλλων, τα εξής: Ότι, ενώ το σχέδιο «Ηρακλής» βασίζεται στην αποξένωση της δανείστριας τράπεζας από τα κόκκινα δάνεια και την τύχη των ακινήτων, οι τράπεζες δεν απαντούν ότι δεν σχετίζονται πια με τα ακίνητα και άρα με τα όποια κέρδη ή ζημίες προκύψουν από τον πλειστηριασμό τους, αλλά, αντιθέτως, δίνουν πληροφορίες για την τύχη τους, αναγνωρίζοντας έτσι εμμέσως πλην σαφώς την εμπλοκή τους. Ότι, ακόμη, είναι χαρακτηριστικό ότι μετέρχονται για τον εαυτό τους τον όρο «senior ομολογιούχος», κάτι που μαρτυρά την προσκόλλησή τους στο όλο σχήμα, επιβεβαιώνοντας, έτσι, το συμπέρασμα ότι απολαμβάνουν όλα τα προνόμια που απορρέουν από την «αποξένωση», χάρη σε ένα εικονικό σχήμα που τους επιτρέπει να μην κόβουν τον ομφάλιο λώρο και να συμμετέχουν προνομιακά στη διανομή των υπεραξιών που προκύπτουν. Ότι, μέσω του προγράμματος «Ηρακλής», το ελληνικό δημόσιο έχει εγγυηθεί να πληρώσει τη διαφορά στους ομολογιούχους επενδυτές των Class A ομολόγων και μέχρι 18,7 δισ. ευρώ, σε περίπτωση που το ποσό το οποίο θα συγκεντρωθεί από πλειστηριασμούς και λοιπές ρυθμίσεις δεν επαρκέσει. Ότι, είναι σύνηθες φαινόμενο τα Funds να επιλέγουν μια «φιλική» φορολογική έδρα και ότι η έδρα αυτή συχνά είναι η Ιρλανδία, ενώ το Fund δημιουργείται προς τον σκοπό της φοροαποφυγής, καθόσον δεν φορολογείται στην Ελλάδα, επειδή είναι πολύ δύσκολο να αποδείξει κανείς ότι η πραγματική έδρα των εργασιών του είναι στην Ελλάδα και, ότι, εν τέλει, είναι κομμάτι του σκιώδους τραπεζικού συστήματος. Ότι, παρ’ όλα αυτά, έχουμε πιστωτικές ροές οι οποίες στην πορεία μπορεί να δημιουργήσουν επενδυτικές φούσκες και συστημικό κίνδυνο κάτω από τη μύτη των εποπτικών αρχών, καθόσον το σκιώδες τραπεζικό σύστημα προϋπήρχε και γι’ αυτό άλλωστε κατέρρευσε η Lehman Brothers το 2008. Ότι, τα ποσά που «κάνουν φτερά» για το εξωτερικό είναι τεράστια. Ότι, πρόκειται για ένα ολόκληρο παιχνίδι, όπου όλες οι τράπεζες προσπαθούν να διαχωρίσουν με κάποιον τρόπο τη διαχείριση από τον έλεγχο. Ότι, επειδή η πώληση των ομολόγων χαμηλής εξασφάλισης μπορεί να έχει γίνει σε τιμές πάρα πολύ χαμηλές, για να μη γράψουν τη ζημιά έχουν κάνει έναν λογιστικό ελιγμό. Η τράπεζα δεν εμφανίζεται ως πωλητής των δανείων. Πωλητής εμφανίζεται μια εταιρεία συμμετοχών που είναι μητρική της τράπεζας. Έτσι η όποια ζημιά περνάει στην εταιρεία συμμετοχών και δεν επηρεάζεται η κεφαλαιακή επάρκεια της τράπεζας. Χρησιμοποιώντας κάποια πολύ ραφιναρισμένη διάταξη των διεθνών λογιστικών προτύπων, ότι αν δεν έχω τον έλεγχο μπορώ να μην ενοποιώ τις λογιστικές καταστάσεις της θυγατρικής εταιρείας στη μητρική, παύουν να ενοποιούν την τραπεζική εταιρεία στη Holding.

Με αυτόν, λοιπόν, τον τρόπο, εάν έχουν μεταβιβάσει χαριστικά τα δάνεια δεν γράφουν τη ζημιά, γιατί δεν ενοποιούν πλέον την εταιρεία. Συνεχίζουν λοιπόν να εμφανίζουν την συμμετοχή στην ονομαστική αξία κτήσης της που είναι πχ 100 ευρώ, χωρίς να δείχνουν τις μεταβολές στην καθαρή θέση της τράπεζας, δηλαδή στα ίδια κεφάλαια της. Στην ουσία, λοιπόν, μπορούν με αυτόν τον τρόπο να κρύβουν ζημιές, ενώ, περαιτέρω, όλο αυτό μπορεί να συμβαίνει προκειμένου να καλύπτεται στους πλειστηριασμούς, ότι, ο εκπλειστηριαστής είναι την ίδια ώρα και ο πλειοδότης !!!

Οπότε, αν αύριο το πρωί σου βγάλουν το σπίτι στο σφυρί και σου το πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί, δεν θα φταίει η τράπεζα, αλλά θα φταίει το Fund ή ο όποιος Servicer. Ότι, όλα αυτά είναι νομικίστικες τρίπλες για να κρύψουν μια πραγματικότητα πίσω από πομπώδεις εκφράσεις, καθόσον έχουν στήσει 3-4 εταιρείες για να γίνει η αγορά «εσωτερική». Πρόκειται για ένα πλέγμα συναλλαγών, μέσω του οποίου στην ουσία πάνε να βάλουν στο χέρι τα ακίνητα του κόσμου. Ότι, πρόκειται για αδιαφανείς συμφωνίες που κρύβουν ποιος αναλαμβάνει το ρίσκο των ομολόγων που έχουν εκδοθεί επί των κόκκινων δανείων.

Αν υπάρξει κέρδος δεν θα πληρώσουν φόρο. Και αν προκύψει ζημία – όπως εν προκειμένω – θα την πληρώσουμε εμείς, ενώ, ταυτόχρονα, η Τράπεζα έχει την ευχέρεια να αποκρύπτει ότι αγοράζει η ίδια μέρος των ακινήτων που εκπλειστηριάζει !!!

Ότι, οι Τράπεζες έχουν διακρατήσει οι ίδιες τα Class A ομόλογα και, μάλιστα, κάποιες τα αναγνώρισαν στους ισολογισμούς τους και, στην συνέχεια, μεταφέρθηκαν, «μεταξύ άλλων», σε αυτές και, έτσι, αναλαμβάνουν οι ίδιες και το ρίσκο τους και ότι, έτσι, το θέμα είναι πολύ σημαντικό, επειδή δεν γνωρίζουμε αν και σε ποιο ύψος εμπλέκονται οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου. Και, ότι, υπάρχει και φορολογικό θέμα. Ποιος δηλαδή και πού θα φορολογηθεί από την όποια υπεραξία επί των ακινήτων των εταιρειών Real Estate των τραπεζικών σχημάτων. Ποιος άλλος από τον ελληνικό λαό, που θα κληθεί να ανακεφαλαιοποιήσει για μια ακόμη φορά τις Τράπεζες, εάν το σημαντικό αυτό μέρος του κινδύνου επέλθει. Έτσι, με την ανωτέρω μεθόδευση των καταπιστευτικών στην πραγματικότητα μεταβιβάσεων των απαιτήσεων από τα κόκκινα δάνεια, οι ελληνικές τράπεζες, αντίθετα προς τις διατάξεις του Ν 5072/2023, καθώς επίσης και αντίθετα προς τις διατάξεις περί τιτλοποίησης απαιτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια και πιστώσεις του Κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2017, σχετικά με τη θέσπιση γενικού πλαισίου για την τιτλοποίηση, όπως τροποποιήθηκε από τον Κανονισμό (ΕΕ) 2021/557 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2021 και των Ν 4649/2019 και 3156/2003, διαθέτουν σήμερα την ευχέρεια να αποκρύπουν ότι, εν τοις πράγμασι, υφίσταται στο πρόσωπό τους μια αδιαμφισβήτητη ενδοομιλική ταύτιση ως υπερθεματιστές και εκπλειστηριαστές και, ότι, περαιτέρω, διακρατούν σήμερα οι ίδιες τα senior ομόλογα που έχουν εκδοθεί έναντι των αντιστοίχων τιτλοποιήσεων, τα οποία έλαβαν αντιστοίχως την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου δια του Σχεδίου «Ηρακλής», με αποτέλεσμα, έτσι, να έχουν πετύχει την περαιτέρω, έμμεση κεφαλαιακή τους ενίσχυση, ανακεφαλαιοποίηση και, κατ’ αποτέλεσμα, την βελτίωση της κεφαλαιακής τους επάρκειας, με δημόσιους χρηματοδοτικούς πόρους, ήτοι με τις κατά τα ανωτέρω παρασχεθείσες κρατικές ενισχύσεις των εγγυήσεων ΕΔ του Σχεδίου «Ηρακλής», όπως, άλλωστε, επιβεβαιώνεται και από τα πρόσφατα αιτήματα της EUROSTAT προς την ελληνική κυβέρνηση, για δημοσιονομικές προσαρμογές συνολικού ύψους 29,5 δισ. ευρώ, θέτοντας, έτσι, ξανά θέμα για τα 17,5 δισ. ευρώ των εγγυήσεων του Δημοσίου για το σχέδιο «Ηρακλής», καθώς και για τα 12 δισ. ευρώ από τους αναβαλλόμενους τόκους του δανείου των 96 δισ. που πήρε η Ελλάδα από τον EFSF το 2011.

Διερωτάται, λοιπόν, ο κάθε νοήμων άνθρωπος, τι κατάφερε τελικά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα με το πρωτοφανές αυτό καρουζέλ των κόκκινων δανείων….

που θα διδάσκεται για δεκαετίες στα πανεπιστήμια ολόκληρου του πλανήτη, ως η μεγαλύτερη χρηματοοικονομική απάτη όλων των εποχών, με θύματα όχι μόνο τους εμπλεκόμενους Δανειολήπτες, αλλά, πρωτίστως, το Ελληνικό Δημόσιο και την ίδια την ΕΕ, δηλαδή τους Έλληνες και Ευρωπαίους Φορολογούμενους, των οποίων το φορολογικό υστέρημα, χρηματοδοτεί εδώ και 5 ολόκληρα χρόνια και θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί –
λόγω της προκλητικής ασυλίας των τραπεζικών στελεχών – για πολλές ακόμη δεκαετίες στο μέλλον….

Το πάρτι της υφαρπαγής των εθνι-κών και ευρωπαϊκών δημόσιων πόρων που διατέθηκαν δήθεν για την διάσωση του ελληνικού τραπεζι-κού συστήματος, από μια παρέα Ελλήνων και αλλοδαπών εγκληματιώ λευκού κολάρου, που έχουν μάλιστα το θράσος να παριστάνουν και τους τιμητές της νομιμότητας, της συστημικής σταθερότητας και του ηθικού κινδύνου !!!

Διαβάζουμε, λοιπόν, τα σχετικά επιτεύγματα της Τράπεζας Πειραιώς, στην πρόσφατη (09/2023) Διπλωματική Εργασία «Η τιτλοποίηση στοιχείων ενεργητικού τραπεζών ως εργαλείο για την ανάπτυξη και εξυγίανσή τους» της κας Βλαχιώτη Στυλιανής, με επιβλέποντα καθηγητή τον κο Ασημακόπουλο Ιωάννη, επί λέξει, τα εξής :

Το 2022 στο ενεργητικό του ισολογισμού της Τράπεζας Πειραιώς εμφανίζονται οι ζημιές από δάνεια και απαιτήσεις των πελατών στο αποσβεσμένο κόστος αξίας οι οποίες ανήλθαν σε 37.367 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που το 2021 ανερχόταν σε 36.521 εκατομμύρια ευρώ. Η πρόβλεψη αναμενόμενων πιστωτικών ζημιών το 2022 ανήλθε σε 1.385 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που το 2021 ανερχόταν σε 1.864 εκατομμύρια ευρώ. (Πειραιώς Financial Holdings, 2023) Το 2020 οι απαιτήσεις των πελατών στο αποσβεσμένο κόστος αξίας ανερχόταν σε 39.624 εκατομμύρια ευρώ και η πρόβλεψη αναμενόμενων πιστωτικών ζημιών ανερχόταν σε 1.104 εκατομμύρια ευρώ. (Πειραιώς Financial Holdings, 2021). Έτσι, το 2020, ο όμιλος παρουσίαζε ζημιές ύψους 670 εκατομμύρια ευρώ. (Πειραιώς Financial Holdings, 2021). Το 2021 ο όμιλος παρουσίαζε ζημιές ύψους 3.014 εκατομμύρια ευρώ. (Πειραιώς Financial Holdings, 2022). Το 2022 ο όμιλος σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα έτη εμφάνισε κέρδη, τα οποία ανέρχονται σε 948 εκατομμύρια ευρώ. (Πειραιώς Financial Holdings, 2023).

Ήτοι, το συνολικό αποτέλεσμα του καρουζέλ των κόκκινων δανεί-ων μόνο της Τράπεζας Πειραιώς και μόνο για την 3ετία 2020-2021-2022, μεταφράζεται, μέχρι σήμερα, σε ζημία 2.736.000.000 ευρώ, με αποτέ-λεσμα, έτσι, η πρόβλεψη της ζημίας των 20 τουλάχιστον Δις, για όλες τις τράπεζες και για όλη την 6ετία, από το 2019 μέχρι και σήμερα, να χαρακτηρί-ζεται ως απολύτως αισιόδοξη και συντηρητική. Ενώ, αν η Δικαιοσύνη επιτρέψει την ολοκλήρωση του εγκληματικού αυτού σχεδίου, με την επαναγορά των «θεραπευμένων» δανείων από τις ίδιες τις τράπεζες που τα μεταβίβασαν καταπιστευτικά στα Funds, τότε η ζημία θα ξεπεράσει τα 40 Δις και, έτσι, αθροιζόμενη στο μέχρι σήμερα κόστος της διάσωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, θα το διαμορφώσει στο αστρονομικό ποσό των 140 τουλάχιστον Δις !!!

Στην υγειά των κορόιδων των Ελλήνων και των Ευρωπαίων Φορολογουμένων, αλλά και στην υγειά των εθνικών και ευρωπαϊκών εισαγγελικών και δικαστικών αρχών, που μετά και την πρόσφατη τροποποίηση Φλωρίδη στον κατάπτυστο νόμο για την ασυλία των τραπεζικών στελεχών, για να παρέμβουν πρέπει πρώτα να ζητήσουν την άδεια από την ΤτΕ του Γιάννη Στουρνάρα, ενώ, είναι αυτονόητο, ότι, χωρίς την προκλητική αυτή ασυλία, όλοι οι Greek Banksters, οι πρώην και οι νυν, θα ήταν εδώ και πολλά χρόνια έγκλειστοι σε κάποιες φυλακές….

Αφού, ακόμη και αν η αντισυστημι-κή «Σεισάχθεια Τσίπρα» είχε χαρίσει όλα τα κόκκινα δάνεια στους δανειολήπτες, σήμερα η ζημία και το κόστος διάσωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος θα ήταν σαφώς μικρότερατων 140 Δις !!!