Όλα τα εμβόλια κατά του Covid έχουν χειρότερη απόδοση στην παροχή προστασίας και αποτροπής από την μόλυνση και την επαναμόλυνση, από αυτή που παρέχει η φυσική ανοσία διαπιστώνει συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση μιας μεγάλης σειράς μελετών.
Ενώ έχει γίνει γεγονός ότι τα εμβόλια είχαν δραστικά χειρότερη απόδοση κατά την εποχή της παραλλαγής Omicron, μια πρόσφατη μετα-ανάλυση που περιλαμβάνει δεκάδες μελέτες αποκαλύπτει ότι η φυσική ανοσία προσφέρει καλύτερη προστασία από επαναμόλυνση, συμπτωματικές λοιμώξεις και σοβαρές ασθένειες από όλες τις παραλλαγές του COVID-19 από όλα τα εμβόλια κατά του COVID.
Επιπλέον, η φυσική ανοσία προσέφερε το πλεονέκτημα της μείωσης της ιικής ανάκαμψης σε σύγκριση με τον πλήρη εμβολιασμό.
Η φυσική ανοσία αποδίδει καλύτερα ενάντια σε όλες τις παραλλαγές
Τα εμβόλια ανήκουν σε μια ομάδα φαρμάκων που ονομάζονται προφύλαξης, που σημαίνει ότι προορίζονται για την πρόληψη ασθενειών.
Ωστόσο, αυτή η ταξινόμηση δεν περιορίζεται στα εμβόλια, αλλά αναφέρεται επίσης σε φαρμακευτική αγωγή, τακτικούς ελέγχους υγείας και όταν πρόκειται για επαναμόλυνση, σε προηγούμενη λοίμωξη.
Για έναν ιό όπως ο SARS-CoV-2 που αναπόφευκτα θα γινόταν ενδημικός ή τόσο εποχιακός όσο η γρίπη, ένα εμβόλιο με ένα συγκεκριμένο ανοσογόνο ως βασικό συστατικό δεν θα μπορούσε ποτέ να παρέχει μακροπρόθεσμη προστασία, δεδομένου ότι ο ιός είναι πολύ πιθανό να μεταλλαχθεί.
Καθώς τα εμβόλια δεν είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη της μόλυνσης, η διαφημιστική αφήγηση έχει στραφεί προς την εμπορία ενός εμβολίου που μπορεί να αποτρέψει σοβαρές ασθένειες.
Όλοι είδαμε τις διαφημιστικές πινακίδες αποτελεσματικότητας 95% και τις αφίσες προώθησης που παροτρύνουν τους πολίτες να εμβολιαστούν πλήρως.
Για πολλούς, ο εμβολιασμός δεν ήταν θέμα επιλογής, καθώς η εναλλακτική θα εμπόδιζε διαφορετικά την εργασία, το σχολείο, ακόμη και να πηγαίνουν στον κινηματογράφο ή έξω για δείπνο.
Ωστόσο, αυτές οι εντολές συχνά παραβλέπουν την αποτελεσματικότητα της πρόληψης της επαναμόλυνσης και της εξέλιξης της νόσου μέσω προηγούμενης μόλυνσης.
Μια πρόσφατη μεγάλης κλίμακας μετα-ανάλυση (pdf) δείχνει ότι μια προηγούμενη λοίμωξη ήταν αρκετά αποτελεσματική έναντι της επαναμόλυνσης, καθώς και της συμπτωματικής ή σοβαρής ασθένειας, χρησιμοποιώντας δεδομένα που συλλέχθηκαν από 56 μελέτες από περισσότερες από 19 χώρες.
Τα δεδομένα στο παραπάνω σχήμα υποδεικνύουν ότι η προηγούμενη μόλυνση του COVID προσφέρει σημαντικά υψηλά επίπεδα προστασίας έναντι της επαναμόλυνσης (πάνω από 80%), της συμπτωματικής μόλυνσης (πάνω από 82%) και της σοβαρής ασθένειας (πάνω από 78%) για το αρχικό στέλεχος και το Alpha, Παραλλαγές Beta και Delta.
Η αποτελεσματικότητα προστασίας μειώθηκε για τις παραλλαγές του Omicron, στο 44% και στο 45% για την επαναμόλυνση και τη συμπτωματική μόλυνση.
Αλλά η αποτελεσματικότητα έναντι σοβαρών ασθενειών ήταν ακόμα πάνω από 80% για την Omicron.
Τα παραπάνω δεδομένα είναι απλώς οι μέσες αποτελεσματικότητες προστασίας που υπολογίστηκαν από διαφορετικές μελέτες.
Η σημασία της αποτελεσματικότητας προστασίας εκδηλώθηκε ακόμη πιο έντονα από την άποψη της βραδύτερης μείωσης της προστασίας σε σύγκριση με την προστασία που προσφέρουν τα διάφορα εμβόλια.
Τα παραπάνω δεδομένα περιγράφουν επίσης μόνο τη μέση αποτελεσματικότητα προστασίας που παρέχεται από προηγούμενη μόλυνση.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η προστασία που προσφέρει μια προηγούμενη μόλυνση διαρκεί πολύ περισσότερο από αυτή ενός εμβολίου.
Τα δεδομένα στα Σχήματα 2-4 παρακάτω δείχνουν τη σύγκριση της αποτελεσματικότητας του εμβολίου έως και 40 εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό έναντι της αποτελεσματικότητας προηγούμενης μόλυνσης έως και 80 εβδομάδες μετά την τελευταία μόλυνση.
Το αποτέλεσμα δείχνει ότι η προστασία που προσφέρει μια προηγούμενη λοίμωξη έναντι της επαναμόλυνσης διαρκεί σημαντικά περισσότερο με υψηλότερο ρυθμό σε σύγκριση με πολλά άλλα εμβόλια καθώς και με τις ενισχυτικές δόσεις τους.
Παρόλο που η παραλλαγή Omicron αλλάζει το παιχνίδι για την αποτελεσματικότητα τόσο των εμβολίων όσο και της φυσικής ανοσίας, η προστασία που προσφέρει μια προηγούμενη μόλυνση εξακολουθεί να παραμένει πάνω από 25% 80 εβδομάδες μετά τη μόλυνση, ενώ, για παράδειγμα, η αποτελεσματικότητα του εμβολίου Moderna πέφτει σε μονοψήφια 40 ημέρες μετά τον εμβολιασμό.
Παρόμοιες παρατηρήσεις απεικονίζονται στα δύο παρακάτω σχήματα όσον αφορά την προστασία έναντι της συμπτωματικής λοίμωξης (Εικόνα 3) και της σοβαρής ασθένειας (Εικόνα 4).
Αυτό που μας λέει παραμένει αμετάβλητο: Η φυσική ανοσία προσφέρει σημαντικά περισσότερη και μεγαλύτερης διάρκειας προστασία από οποιοδήποτε άλλο εμβόλιο ή συνδυασμό ενισχυτικού εμβολίου στην αγορά σήμερα, για όλες τις παραλλαγές SARS-CoV-2.
Υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί σε αυτήν την ανάλυση μεταδεδομένων.
Για παράδειγμα, η μελέτη δεν διευκρίνισε ποια παραλλαγή του ιού μόλυνε τους ασθενείς που συμπεριλήφθηκαν στην προηγουμένως μολυσμένη ομάδα.
Ένα άλλο ζήτημα με τα δεδομένα είναι ότι δεν περιλαμβάνουν αρκετές πληροφορίες για ορισμένα εμβόλια όπως η Johnson & Johnson ή το AstraZeneca.
Ωστόσο, τα δεδομένα αναφέρουν ξεκάθαρα ότι μια προηγούμενη λοίμωξη από τον COVID είναι πολύ πιο αποτελεσματική στην πρόληψη της επαναμόλυνσης και της σοβαρής ασθένειας από τα εμβόλια.
Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν σε αυτή τη μελέτη μεταδεδομένων προήλθαν από διαφορετικές μελέτες σε πολλές χώρες και δημοσιεύτηκαν τα τελευταία χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον λίγοι επιστήμονες γνώριζαν καλά πόσο ισχυρή ήταν η φυσική ανοσία, ειδικά μετά την εμφάνιση του Omicron.
Αυτή η μετα-ανάλυση απλώς έκανε το θέμα πολύ σαφές.
Ωστόσο, το κοινό έχει παρατηρήσει ότι οι πολιτικές δημόσιας υγείας που σχετίζονται με την πανδημία παραμέλησαν αυτές τις παρατηρήσεις και ευνόησαν έντονα τις εκστρατείες εμβολιασμού, με εντολές εμβολιασμού ακόμη και για εκείνους που προστατεύονται από τη φυσική ανοσία.
Για πολλές κρατικές υπηρεσίες υγείας, ο εμβολιασμός φαίνεται να είναι η μόνη πηγή ανοσίας ή προστασίας έναντι του COVID που θεωρείται έγκυρη.
Στην πραγματικότητα, οι κρατικοί φορείς υγείας έχουν γίνει οι ισχυρότεροι πράκτορες μάρκετινγκ και πωλήσεων για τους κατασκευαστές εμβολίων της Big Pharma. Είναι αυτό σε ευθυγράμμιση με την τεκμηριωμένη ιατρική και τη δημόσια υγεία;
Ή μπορεί να οδηγείται από εμπορικά συμφέροντα και μία φαρμακοβιομηχανία;
Αυτό που δείχνουν επίσης τα στοιχεία είναι ότι η Omicron άλλαξε το τοπίο της πανδημίας.
Η αποτελεσματικότητα για όλα τα εμβόλια και ακόμη και την προηγούμενη μόλυνση μειώθηκε δραστικά, ωστόσο αυτές οι παραλλαγές δεν προκαλούν πραγματικά σοβαρή ασθένεια, η οποία είναι ίσως η ασημένια επένδυση. Μέχρι σήμερα, δεν έχουμε ιδέα γιατί τα κύματα έρχονται και φεύγουν ή πώς να προβλέψουμε την επόμενη παραλλαγή.
Η κατανόηση του επιστημονικού κόσμου για τον ιό εξακολουθεί να είναι μάλλον περιορισμένη καθώς δεν είναι σε θέση να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα.
Ο ιός ανακάμπτει μεταξύ των πλήρως εμβολιασμένων
Τα εμβόλια έχουν γίνει μια ολοένα και πιο δημοφιλής απάντηση στις ασθένειες που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Ωστόσο, η κατανόησή μας για τα εμβόλια είναι μάλλον περιορισμένη σε εύρος.
Ένα παράδειγμα αυτού είναι το πώς ο εμβολιασμός συνδέεται με ανεπιθύμητες συνέπειες όπως ανεπιθύμητες ενέργειες, παρενέργειες, αρνητική αποτελεσματικότητα, εξάντληση του ανοσοποιητικού κ.λπ.
Προκαλώντας κάπως έκπληξη, τα τελευταία ευρήματα μιας μελέτης στο Χονγκ Κονγκ (pdf) δείχνουν ότι η ανάκαμψη του ιού έχει γίνει ένα άλλο θέμα ανησυχίας μεταξύ των εμβολιασμένων που λαμβάνουν αντιιικά φάρμακα.
Οι ιοί θεωρούνται γενικά μη ζωντανές οντότητες που βασίζονται στον ξενιστή τους για να αναπαραχθούν.
Η ποσότητα του ιού που υπάρχει στην κυκλοφορία του αίματος ή το ιικό φορτίο, υποδεικνύει σε ποιο βαθμό ο ιός έχει μολύνει τον ξενιστή και είναι συνήθως ένα σημάδι για το πώς το σώμα αντιμετωπίζει τη μόλυνση.
Τα ιικά φορτία μετρώνται με το κατώφλι του κύκλου ή την τιμή CT, δηλαδή πόσες φορές χρειάζεται ένα μηχάνημα για να πραγματοποιήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις πολυμεράσης (PCR) στο δείγμα του ασθενούς, έτσι ώστε ο ιός να φτάσει σε μια ορισμένη συγκέντρωση.
Γενικά, μια χαμηλότερη τιμή CT υποδηλώνει υψηλότερο ιικό φορτίο σε αυτό το δείγμα και μια υψηλότερη τιμή CT υποδηλώνει χαμηλότερο ιικό φορτίο.
Τα αντιιικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία του COVID, όπως το Paxlovid που αναπτύχθηκε από την Pfizer ή το molnupiravir, αναστέλλουν τον ιό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για να βοηθήσουν το δικό μας ανοσοποιητικό σύστημα να αποτρέψει τη μόλυνση.
Ωστόσο, η μελέτη του Χονγκ Κονγκ που δημοσιεύτηκε στο The Lancet δείχνει ότι υπήρξε σημαντική ιική ανάκαμψη μετά τη χορήγηση αντιιικής αγωγής μεταξύ των πλήρως εμβολιασμένων.
