Του Βασίλη Βιλιάρδου
- Είναι αδιανόητη η συνεχής στήριξη των αφελληνισμένων τραπεζών από το δημόσιο – όπως με τα άνω των 40 δις € της κεφαλαιοποίησης τους, με τα 17 δις € των αναβαλλομένων φόρων και σήμερα με τα 9 δις € που προγραμματίζονται για το σχέδιο Ηρακλής που φυσικά δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα, αφού πρόκειται ξανά για αλχημεία. Όλα αυτά χωρίς κανένα αντάλλαγμα εκ μέρους των τραπεζών, όταν όλα τα κόκκινα δάνεια πρώτης κατοικίας δεν υπερέβαιναν τα 12 δις € το 2015. Δεν είναι αλήθεια κοροϊδία να δίνονται τόσα χρήματα στις τράπεζες, όταν με 12 δις € μόνο θα λυνόταν μία για πάντα το πρόβλημα της πρώτης κατοικίας; Ούτε καν με 12 δις € αλλά με πολύ λιγότερα, εάν αφαιρεθούν ως οφείλουν οι επισφάλειες που έχουν εγγράψει οι τράπεζες – μειώνοντας τα κέρδη οπότε τους φόρους που πληρώνουν.
Η κυβέρνηση κατέθεσε ένα νομοσχέδιο, το οποίο μεταξύ άλλων αφορά τα κόκκινα δάνεια και την προστασία της πρώτης κατοικίας, στο άρθρο 6 . Εν προκειμένω, θεωρούμε πως δεν πρόκειται ούτε αυτό να αποτελέσει λύση για το μεγάλο πρόβλημα των κόκκινων δανείων και την προστασία της πρώτης κατοικίας – ενώ είναι μάλλον προσχηματικό, για να κλείσει τα μάτια του κόσμου. Η λύση εδώ είναι μία και απλή, την έχουμε επαναλάβει πολλές φορές και δεν υπάρχει λόγος να ανακαλύψουμε τον τροχό, αφού το έχουν κάνει ήδη άλλοι.
Εννοούμε εδώ το σύστημα που υιοθέτησαν οι Η.Π.Α. τη δεκαετία του 1930, όταν αντιμετώπισαν ένα ανάλογο πρόβλημα, ως προϊόν της βαθιάς ύφεσης της οικονομίας τους. Το δικό μας βέβαια πρόβλημα είναι κάπως διαφορετικό και ασφαλώς δεν οφείλεται σε αυτούς που το πληρώνουν την τελευταία δεκαετία πανάκριβα, στους Έλληνες Πολίτες – αλλά στις κυβερνήσεις τους που υπερχρέωσαν ανεύθυνα τη χώρα έως το 2009 με τις λανθασμένες πολιτικές και με τη θηριώδη διαφθορά τους, στην κυβέρνηση που οδήγησε την Ελλάδα χωρίς κανέναν αντικειμενικό λόγο στο ΔΝΤ, στα αλλεπάλληλα μνημόνια που φυσικά συνεχίζονται, στο έγκλημα του PSI και στη γνωστή σε όλους προδοσία του 2015.
Αρκεί κανείς να γνωρίζει πως ο μέσος δανειολήπτης στην Ελλάδα είχε ετήσιο εισόδημα της τάξης των 28.000 € πριν από την κρίση, άρα σωστά δανειζόταν και σήμερα κάτω από 8.000 €, για να καταλάβει πως σίγουρα δεν είναι δική του ευθύνη η αδυναμία αποπληρωμής του ενυπόθηκου χρέους του – αλλά της Πολιτείας που τον καταδίκασε σε αυτήν τη δύσκολη θέση, μειώνοντας τα εισοδήματα του και αυξάνοντας τους φόρους, χωρίς δυστυχώς καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον εάν συνεχισθεί η ίδια καταστροφική οικονομική πολιτική.
