Από τα Luxleaks στα... Luxletters
Ενώ ο ΟΟΣΑ ανακοίνωνε προχθές διθυραμβικά τη συναίνεση 130 χωρών για τη «συμφωνία του αιώνα» και τη μεταρρύθμιση του παγκόσμιου φορολογικού συστήματος, μια διεθνής έρευνα αποκάλυπτε ότι, σχεδόν 7 χρόνια από το σκάνδαλο Luxleaks, τις μακροχρόνιες και επίπονες συζητήσεις των χωρών της υφηλίου και την υιοθέτηση κανόνων διαφάνειας, για το Λουξεμβούργο δεν είχε αλλάξει τίποτα.
«Βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς» το Μεγάλο Δουκάτο συνέχισε στα μουλωχτά να βοηθά τις πολυεθνικές να φοροδιαφεύγουν, όχι πλέον μέσω των περιβόητων μυστικών «φορολογικών συμφωνιών» (tax rulings) που έφεραν στο φως τα Luxleaks, αλλά με τις «ενημερωτικές επιστολές» (information letters), παραβιάζοντας τους κανόνες διαφάνειας της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ.
Τα tax rulings ήταν γραπτές δεσμευτικές δηλώσεις από φορολογική αρχή του Δουκάτου σε φυσικά πρόσωπα ή επιχειρήσεις για το αν τα φορολογικά τους σχέδια είναι συμβατά με τη φορολογική νομοθεσία της χώρας. Οι αποφάσεις έβγαζαν συνήθως πεντακάθαρο τον επιθετικό φορολογικό σχεδιασμό που ακολουθούσαν οι πολυεθνικές με σκοπό την αποφυγή της φορολόγησής τους σε άλλες χώρες και τη μεταφορά των κερδών τους σε υπεράκτιους παραδείσους.
Το Λουξεμβούργο, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου Luxleaks το 2014, υποτίθεται ότι είχε ξεκινήσει προσπάθειες για τη συμμόρφωσή του με τους κανόνες διαφάνειας της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ για την ανταλλαγή πληροφοριών με τις άλλες χώρες για τις αποφάσεις που αφορούσαν τις πολυεθνικές. H έρευνα Luxletters των Le Monde, Süddeutsche Zeitung, El Mundo, Woxx, Ιnvestigative Reporting Project Italy, Tax Justice Network και The Signals Network αποκάλυψε ωστόσο ότι ήδη από το 2014 πολλά λογιστικά και δικηγορικά γραφεία του Λουξεμβούργου συνεργάστηκαν με τις φορολογικές αρχές του Δουκάτου προκειμένου να θεσπιστούν για την επικύρωση του φορολογικού σχεδιασμού των πολυεθνικών αντί των φορολογικών αποφάσεων οι «ενημερωτικές επιστολές».
