Από το lykavitos.gr
«Βράζει» η Κουμουνδούρου με τον Παπαδημούλη, οι σκέψεις για διακοπή κάθε σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με τον ήδη κατεστραμμένο πολιτικά ευρωβουλευτή επανέρχονται, στους διαδρόμους των γραφείων η είδηση για «την διαταγή απόδοσης μισθίου» που ζήτησε και έλαβε ο υιός Παπαδημούλης «χρονιάρες μέρες» έπεσε σαν κεραυνός στο κόμμα και στην ηγετική ομάδα και στην «Ομπρέλα» του Τσακαλώτου.
Για τους πλέον «σοβαρούς» (υπάρχει ή προτίθεται να υπάρξει και τέτοια συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ) της «κυβερνώσας αριστεράς» η νέα περιπέτεια της οικογένειας Παπαδημούλη είναι μια «ταβανόπροκα» στο τάφο του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς. Για την κοινωνία των πολιτών η προσφυγή στη δικαιοσύνη εναντίον της ενοίκου του «κτηθέντος με τα έσοδα από την ιδιότητα του ευρωβουλευτή» διαμερίσματος είναι η επιτομή της πολιτικής ξεφτίλας, ειδικά από έναν πολιτικό που λίγα χρόνια πριν προέτρεπε τον κόσμο να μην πληρώνει λογαριασμούς κοινής ωφέλειας ή διόδια και να απαιτεί, επαναστατικώ δικαίω, την ικανοποίηση κάθε αριστερής παλαβομάρας.
Ο ίδιος ο Παπαδημούλης με την αριστερή πονηρία που τον διακρίνει, επιχείρησε να ξεφύγει από τη μέγγενη της δημοσιότητας επιτιθέμενος στη Νέα Δημοκρατία με τη λογική του δήθεν συμψηφισμού της δικής του αριστερής αμετροέπειας με μια «δεξιά παραλλαγή της» και ενέπλεξε στην υπόθεση σπίτια του Βολταίρου, υπεράκτιες εταιρείες, ισχυρές πλάτες και άλλες παράνοιες, προσβλέποντας σε μια εξίσωση που θα τον απάλλασσε από την ευθύνη.
Ατύχησε παταγωδώς, δεν έλαβε την παραμικρή βοήθεια από τους δικούς του και είδε τη Νέα Δημοκρατία να τον διασύρει επικοινωνιακά με μια εμπνευσμένη ανακοίνωση, με την οποία τον οδήγησε στο ικρίωμα της Κουμουνδούρου, καλώντας τον να πείσει τους δικούς του και να αφήσει στην ησυχία της την κυβέρνηση.
Ότι στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε, για την υπόθεση της «διαταγής απόδοσης μισθίου» του υιού Παπαδημούλη, «άκρα του τάφου σιωπή» έχει άμεση σχέση με την δεδομένη διάθεση όλων των συνιστωσών του κόμματος να κρατήσουν αποστάσεις και να αποφύγουν να ταυτιστούν με την παρανοϊκή του προσκόλληση στα των οίκων του (κι είναι και πολλοί), να αποστούν από κάθε διάθεση του ευρωβουλευτή να απαντήσει και να αποφύγουν πάση θυσία να εμπλακούν σε μια υπόθεση που για την αριστερά είναι από χέρι χαμένη.