ΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ-ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ & ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤτΕ Ο ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ
Στρογγυλοποιήσεις τιμών προς τα πάνω και αισχροκέρδεια χωρίς κανέναν έλεγχο !!!
Η είσοδος του ευρώ στην καθημερινότητα εκατομμυρίων Ευρωπαίων συνοδεύτηκε από τις διαβεβαιώσεις των εκπροσώπων των θεσμικών οργάνων της ΕΕ αλλά και τις προσδοκίες των πολιτών ότι η κυκλοφορία του ενιαίου νομίσματος δεν θα προκαλούσε αύξηση των τιμών. Η πραγματικότητα όμως αποδείχθηκε διαφορετική, κάτι που οι Ελληνες καταναλωτές βίωσαν περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίο. Στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω, σύγχυση για την πραγματική ισοτιμία ευρώ – δραχμής και αισχροκέρδεια.
Αν και ήταν γνωστό ότι η εισαγωγή του ευρώ θα προκαλούσε πληθωριστική έκρηξη και κάτι τέτοιο είχε προβλεφθεί από τις κεντρικές τράπεζες κρατών όπου το ευρώ ήταν σχεδόν ισότιμο ή πολύ κοντά στο παλαιό νόμισμα, όπως στη Γερμανία και τη Γαλλία, στη χώρα μας εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν υπήρξε ποτέ πολιτική βούληση για πραγματικό έλεγχο των τιμών.
Ετσι όταν οι Ελληνες ξύπνησαν με ευρώ την Πρωτοχρονιά του 2002 άρχισαν να πληρώνουν για το εμφιαλωμένο νερό 0,5 ευρώ από 50 δραχμές (υπερτριπλασιασμός της τιμής) και για τον καφέ 2 ευρώ ή 681 δραχμές από 450 δραχμές. Το κουλουράκι ανατιμήθηκε αμέσως από 100 δραχμές στο 1 ευρώ, ενώ η επίσκεψη στον γιατρό «τσίμπησε» αρκετά – από 10.000 δραχμές στα 35 ευρώ, δηλαδή 11.926 δραχμές. H είσοδος σε κλαμπ με ποτό κόστιζε 5.000 δρχ. και έγινε 20 ευρώ (6.815 δρχ.). Αντίστοιχο σουξέ όμως γνώρισε ο μαϊντανός: από τις 50 δραχμές σκαρφάλωσε με άνεση στα 50 λεπτά του ευρώ – αύξηση 257%.
ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ
Η ακρίβεια που έφερε το φούσκωμα των τιμών λόγω του ευρώ διαπιστώνεται και από την ετήσια έκθεση της εταιρείας Mercer που χρησιμοποιεί ως κριτήριο την τιμή 200 ειδών και υπηρεσιών (ρουχισμού, διατροφής, μετακίνησης, ψυχαγωγίας κ.ά.) για το 2003. Η Αθήνα τότε βρέθηκε στην 71η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, σκαρφαλώνοντας σαράντα ολόκληρες θέσεις μέσα σε έναν χρόνο (ήταν 111η στον αντίστοιχο κατάλογο του 2002), αφήνοντας πολύ πίσω πόλεις όπως η Γλασκώβη, το Τορόντο, η Βαρκελώνη, η Μαδρίτη και το Αμβούργο. Πάντως η εκτίναξη του κόστους ζωής στα ύψη στη χώρα μας δεν συνοδεύτηκε και από ανάλογη αύξηση των αποδοχών. Χαρακτηριστική είναι η διατύπωση στην έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για το 2002 ότι «η διαφορά μεταξύ των αποδοχών στην Ελλάδα και του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι αρκετά μεγάλη ώστε οι όποιες στατιστικές αβεβαιότητες να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία».
Στρογγυλοποιήσεις τιμών προς τα πάνω και αισχροκέρδεια χωρίς κανέναν έλεγχο !!!
Η είσοδος του ευρώ στην καθημερινότητα εκατομμυρίων Ευρωπαίων συνοδεύτηκε από τις διαβεβαιώσεις των εκπροσώπων των θεσμικών οργάνων της ΕΕ αλλά και τις προσδοκίες των πολιτών ότι η κυκλοφορία του ενιαίου νομίσματος δεν θα προκαλούσε αύξηση των τιμών. Η πραγματικότητα όμως αποδείχθηκε διαφορετική, κάτι που οι Ελληνες καταναλωτές βίωσαν περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίο. Στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω, σύγχυση για την πραγματική ισοτιμία ευρώ – δραχμής και αισχροκέρδεια.
Αν και ήταν γνωστό ότι η εισαγωγή του ευρώ θα προκαλούσε πληθωριστική έκρηξη και κάτι τέτοιο είχε προβλεφθεί από τις κεντρικές τράπεζες κρατών όπου το ευρώ ήταν σχεδόν ισότιμο ή πολύ κοντά στο παλαιό νόμισμα, όπως στη Γερμανία και τη Γαλλία, στη χώρα μας εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν υπήρξε ποτέ πολιτική βούληση για πραγματικό έλεγχο των τιμών.
Ετσι όταν οι Ελληνες ξύπνησαν με ευρώ την Πρωτοχρονιά του 2002 άρχισαν να πληρώνουν για το εμφιαλωμένο νερό 0,5 ευρώ από 50 δραχμές (υπερτριπλασιασμός της τιμής) και για τον καφέ 2 ευρώ ή 681 δραχμές από 450 δραχμές. Το κουλουράκι ανατιμήθηκε αμέσως από 100 δραχμές στο 1 ευρώ, ενώ η επίσκεψη στον γιατρό «τσίμπησε» αρκετά – από 10.000 δραχμές στα 35 ευρώ, δηλαδή 11.926 δραχμές. H είσοδος σε κλαμπ με ποτό κόστιζε 5.000 δρχ. και έγινε 20 ευρώ (6.815 δρχ.). Αντίστοιχο σουξέ όμως γνώρισε ο μαϊντανός: από τις 50 δραχμές σκαρφάλωσε με άνεση στα 50 λεπτά του ευρώ – αύξηση 257%.
ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ
Η ακρίβεια που έφερε το φούσκωμα των τιμών λόγω του ευρώ διαπιστώνεται και από την ετήσια έκθεση της εταιρείας Mercer που χρησιμοποιεί ως κριτήριο την τιμή 200 ειδών και υπηρεσιών (ρουχισμού, διατροφής, μετακίνησης, ψυχαγωγίας κ.ά.) για το 2003. Η Αθήνα τότε βρέθηκε στην 71η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, σκαρφαλώνοντας σαράντα ολόκληρες θέσεις μέσα σε έναν χρόνο (ήταν 111η στον αντίστοιχο κατάλογο του 2002), αφήνοντας πολύ πίσω πόλεις όπως η Γλασκώβη, το Τορόντο, η Βαρκελώνη, η Μαδρίτη και το Αμβούργο. Πάντως η εκτίναξη του κόστους ζωής στα ύψη στη χώρα μας δεν συνοδεύτηκε και από ανάλογη αύξηση των αποδοχών. Χαρακτηριστική είναι η διατύπωση στην έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για το 2002 ότι «η διαφορά μεταξύ των αποδοχών στην Ελλάδα και του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι αρκετά μεγάλη ώστε οι όποιες στατιστικές αβεβαιότητες να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία».
