Με διάταξη βάζει «μαχαίρι» στο επιτόκιο που πληρώνει για τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του προς τους ιδιώτες, μειώνοντας το από το 6% στο 3%. Κι αυτό την ώρα που οι φορολογούμενοι χρεώνονται με τόκο 8,76% αν δεν πληρώσουν στην ώρα τους...
Επί σειρά ετών προβλέπεται η υποχρέωση του ελληνικού δημοσίου να καταβάλλει ετήσιο τόκο 6% στις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του προς τους ιδιώτες. Η υποχρέωση αυτή δεν τηρείται, σύμφωνα με πληροφορίες, ενώ παρά τις αλλεπάλληλες δεσμεύσεις έναντι των θεσμών για μηδενισμό των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του δημοσίου, οι οφειλές συντηρούνται σε επίπεδα άνω των 2 δισ. ευρώ.
Με μία διάταξη νόμου, η οποία περιελήφθη στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, το υπουργείο Οικονομικών, επικαλούμενο μεγάλο δημοσιονομικό βάρος για τον προϋπολογισμό, έρχεται τώρα να μειώσει το προβλεπόμενο επιτόκιο από το 6% σε 3%. Για την ακρίβεια, συναρτά το επιτόκιο με το βασικό επιτόκιο κύριας αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ (0% από το 2016), προσθέτοντας ένα περιθώριο 3%. Στο ίδιο διάστημα, όταν οι ιδιώτες οφείλουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο, το ύψος του επιτοκίου υπολογισμού των τόκων ανέρχεται σε 8,76% τον χρόνο ή 0,73% κάθε μήνα. Επιβάλλεται δε από την πρώτη ημέρα καθυστέρησης.
Στο άρθρο 45 του υπό συζήτηση νομοσχεδίου προβλέπεται το «μαχαίρι» του επιτοκίου για τις οφειλές του δημοσίου και σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, «το ισχύον σήμερα νόμιμο επιτόκιο για οφειλές του δημοσίου, ύψους 6% ετησίως, εκτός του γεγονότος ότι κρίνεται ιδιαίτερα υψηλό για τις σημερινές δημοσιονομικές συνθήκες, λόγω του αμετάβλητου χαρακτήρα του, δεν προσαρμόζεται στο εκάστοτε χρηματοοικονομικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα τη σοβαρή επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, λαμβανομένου υπόψη και του ρυθμού απονομής δικαιοσύνης. Με την προτεινόμενη διάταξη, ενοποιείται η έως τώρα υφιστάμενη νομοθεσία και καθιερώνεται ενιαίος τρόπος υπολογισμού του οφειλόμενου από το Δημόσιο τόκου (νόμιμου και υπερημερίας) για τις σχετικές οφειλές αυτού, ανεξάρτητα από την αιτία τους, με αναφορά στο επιτόκιο των πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ (MRO), το οποίο ισχύει κατά την ημερομηνία άσκησης του ένδικου βοηθήματος (γένεση επιδικίας) προτεινόμενων εκατοστιαίων μονάδων ετησίως».
