Για να σωθούν οι τράπεζες, οι οποίες ανοίχτηκαν στο ξένο κεφάλαιο, την περίοδο 1990-2010, το οποίο αναζητούσε στην Κύπρο τρόπους αποφυγής φορολογίας στις χώρες τους ή και μορφές ξεπλύματος, ή μη-ορατής [ας το πούμε έτσι] διακίνησης, τζαι τελικά κατάντησαν να ελέγχονται από τους ξένους μεγαλοκαταθέτες, η τοπική πολιτική εξουσία μετά το 2013 [με τη συγκάλυψη των ΜΜΕ που φαίνονταν/αι να φυτοζωούν με «διαφημιστικά πακέτα» τζαι άλλες ευκολίες των τραπεζών] οδήγησε σε ένα καθεστώς ξεπλύματος των τραπεζών τζαι μόνιμης «έκτακτης ανάγκης» για την μόνιμη προνομιακή στήριξή τους..
Τζαι έτσι τώρα οι τράπεζες τζαι τα συνοδευτικά συμφέροντα, φαίνονται να λειτουργούν ενάντια στην πλειοψηφία των κυπρίων πολιτών, που είναι πια αναγκασμένοι να λειτουργούν με τράπεζες που δεν δίνουν μεν τόκους ουσιαστικά, αλλά χρεώνουν τα δάνεια, δεν επιστρέφουν τες παράνομες χρεώσεις καταχρηστικών ρητρων, ούτε τες αφαιρούν από τα δάνεια (ούτε ακόμα τζαι στες περιπτώσεις που προχωρούν με εκποιήσεις..!). Επιπρόσθετα εμποδίζουν τα θύματα της κρίσης τους, να αγοράσουν την περιουσία που έβαλαν υποθήκη…
