Αν είσαι δανειολήπτης Ελβετικού και αντέξεις να το διαβάσεις όλο...είσαι ΗΡΩΑΣ !!!
Πάρτε λοιπόν βαθιές ανάσες και διαβάστε για όσο αντέχετε:
Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου*
Απ’ ότι φαίνεται, τίτλοι τέλους πέφτουν στο σήριαλ των στεγαστικών δανείων σε ελβετικό φράγκο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, απέρριψε την προσφυγή μιας δανειολήπτριας, η οποία ζητούσε να κριθεί ως καταχρηστικός ο όρος που προέβλεπε την αποπληρωμή των δανείων, βάσει της τρέχουσας συναλλαγματικής ισοτιμίας με το ευρώ.
Όλοι θυμόμαστε ότι την περίοδο 2006-2009, ένας όχι ευκαταφρόνητος αριθμός δανειοληπτών είχε στραφεί στη λήψη στεγαστικών δανείων με νόμισμα αναφοράς το Ελβετικό Φράγκο. Αφορμή αποτελούσε το σημαντικά χαμηλότερο διατραπεζικό επιτόκιο αναφοράς Libor, εν αντιθέσει με το υψηλότερο Euribor. Έτσι περίπου 70.000 πολίτες επέλεξαν να εκμεταλλευτούν αυτήν την «ευκαιρία» και να κερδίσουν από τα χαμηλότοκα αυτά δάνεια.
Το να αποπληρώνεις ένα δάνειο, σε διαφορετικό νόμισμα από το νόμισμα αναφοράς της ζωής σου, είναι από τη φύση του μια προβληματική και παράτολμη επιλογή, που ενέχει σημαντικό ρίσκο. Όταν όλα τα εισοδήματα σου είναι σε ευρώ, με ποια λογική αποφασίζεις να δεσμευτείς για τη αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων σου σε ένα άλλο νόμισμα; Η απάντηση είναι απλή. Με τη λογική του εύκολου και άκοπου κέρδους.
Αλλά αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι, ότι οι δανειολήπτες σε Ελβετικό Φράγκο, εστίαζαν την προσοχή τους στο χαμηλό επιτόκιο, αλλά όχι στο γεγονός ότι έμπαιναν χωρίς να το αντιλαμβάνονται, στην αγορά συναλλάγματος. Οι τράπεζες από την πλευρά τους, όταν αποφάσισαν να εκδώσουν αυτήν τη σειρά στεγαστικών δανείων, παρείχαν στους δανειολήπτες δυο σημαντικά εργαλεία, σχετικά με την αντιμετώπιση του νομισματικού κινδύνου.