Απροστάτευτοι δικαστικά βρίσκονται πολίτες, που διεκδικούν αποζημιώσεις από δημόσιο, γιατρούς, νοσοκομεία, οργανισμούς (ΔΕΗ, ΟΤΑ κλπ.), συκοφάντες ή τροχαία ατυχήματα και εργατικά ατυχήματα, καθώς αδυνατούν να πληρώσουν το δικαστικό ένσημο προκειμένου να διεξαχθεί η δίκη.
Σε όλα τα δικαστήρια της χώρας ματαιώνονται δικαστικές υποθέσεις που αφορούν ζημιές που έχουν υποστεί οι πολίτες, γιατί το κράτος τους υποχρεώνει να καταβάλλουν 1% από την χρηματική απαίτηση που διεκδικούν. Το ποσοστό αυτό, σε απαιτήσεις με μεγάλο χρηματικό αντικείμενο, άνω των 250.000 ανέρχεται σε 2.500 ευρώ, ποσό εξαιρετικά μεγάλο για εκατοντάδες πολίτες που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη ζητώντας δικαστική προστασία.
“Βουνό τα έξοδα” για το Δικαστικό ένσημο
Πολίτες, που υπέστησαν ανεπανόρθωτη βλάβη στην υγεία τους από ιατρικά λάθη αναγκάζονται να αποσύρουν τις αγωγές τους ή να μειώσουν τις απαιτήσεις τους στο ελάχιστο γιατί αδυνατούν να πληρώσουν το δικαστικό ένσημο. Περιπτώσεις αποζημιώσεων από κακοτεχνίες των ΟΤΑ ή Οργανισμών, όπως ή ΔΕΗ, που είχαν συνέπεια να καταστραφούν περιουσίες και οικίες απλών ανθρώπων δεν μπορούν να δικαστούν γιατί οι ζημιωθέντες είναι αδύνατον να πληρώσουν προκαταβολικά το δικαστικό ένσημο των απαιτήσεων τους. Έτσι αποκλείονται από τη δικαστική προστασία, την οποία το κράτος οφείλει να εξασφαλίζει σε όλους.
Δύο δικαστήρια της χώρας, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης και το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Πάτρας έχουν κρίνει ότι η απαίτηση αυτή είναι αντισυνταγματική καθώς αποτρέπει τους οικονομικά αδύναμους να ασκήσουν αγωγές, πληρώνοντας προκαταβολικά και μάλιστα χωρίς να έχει αναγνωρισθεί το δικαίωμα τους για ικανοποίηση. Δηλαδή, να έχει κριθεί εάν δικαιούνται αποζημιώσεως ή όχι. Σε αντίθεση με τους οικονομικά ισχυρούς που είναι σε θέση να αναλάβουν ευκολότερα τον κίνδυνο απόρριψης.
