Tα αφηγήματα των κεντρικών τραπεζιτών για τη διάσωση της παγκόσμιας οικονομίας καταρρέουν.
Και αντιμέτωποι με γενικευμένη αναξιοπιστία σχετικά με την έκρηξη του πληθωρισμού και την εκτίναξης του κόστους διαβίσωσης, οι πολιτικοί αρχίζουν να αμφισβητούν την καταστατική ανεξαρτησία των ρυθμιστικών της νομισματικής πολιτικής θεσμών.
Καθοδηγούμενοι μία αγελαία σκέψη που συντονίζονταν στις τακτικές συναντήσεις στην Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, παρέμειναν τυφλοί για τα λάθη στη νομισματική πολιτική τα οποία εν πολλοίς διέπραξαν οι ίδιοι .
Οι οικονομικοί κύκλοι
Πολλοί επενδυτές ορκίζονται στην ύπαρξη των οικονομικών κύκλων.
Δυστυχώς, ελάχιστα μπορούν να συνδεθούν αυτοί οι υποτιθέμενοι κύκλοι της οικονομικής δραστηριότητας με την οικονομική θεωρία, εκτός από τη σύνδεση μεταξύ του επιχειρηματικού κύκλου και του κύκλου που καταγράφεται στις τραπαζικές πιστώσεις.
Ο Αμερικανός οικονομολόγος Irving Fisher προσέγγισε το ζήτημα με τη θεωρία του αποπληθωρισμού του χρέους αποδίδοντας την κατάρρευση της τραπεζικής πίστης στην ύφεση της δεκαετίας του 1930.
Η περαιτέρω έρευνα από τους περισσότερο επιδραστικούς οικονομολόγους παραμερίστηκε από την κεϋνσιανή επανάσταση, η οποία απλώς υποστήριξε ότι οι υφέσεις, αποτελούσαν απόδειξη της αποτυχίας των ελεύθερων αγορών που απαιτούσαν κρατική παρέμβαση.
Ούτε ο Fisher ούτε ο Keynes φαινόταν να γνωρίζουν τη δουλειά που έκαναν οι οικονομολόγοι της αυστριακής σχολής, κυρίως του von Mises και του Hayek.
Εσφαλμένα θεωρείται ότι οι οικονομικοί κύκλοι προκύπτουν από την ελεύθερη λειτουργία των αγοράν.
Αντίθετα, είναι συνέπεια της διόγκωσης και της συρρίκνωσης του «άχρηστου» χρήματος και των περιττών πιστώσεων που δημιουργούν οι τράπεζες και το τραπεζικό σύστημα.
Εκτίναξη των ανισοτότητων
Ο πληθωρισμός της τραπεζικής πίστης μεταφέρει πλούτο από τους αποταμιευτές και τις επενδύσεις σταθερού εισοδήματος στους ευνοούμενους πελάτες του τραπεζικού τομέα.
Έχει καταστεί αυτό η κύρια αιτία των αυξανόμενων διαφορών μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.