Πώς θα είναι ο κόσμος το 2050;;
Πώς θα είναι η κοινωνία μας μετά από δύο-τρεις δεκαετίες; Θα χαρακτηρίζεται από μια αρμονική συνύπαρξη των μελών της ή από έναν έντονο διπολισμό σε πολλαπλά επίπεδα; Οι μεγάλες επιχειρήσεις θα έχουν υποκαταστήσει το ρόλο των κυβερνήσεων; Πώς θα είναι το περιβάλλον εργασίας; Ποιος θα είναι ο ρόλος της τεχνολογίας;
Σύμφωνα με τον Επαμεινώνδα Χριστοφιλόπουλο (κάτοχο της Έδρας UNESCO οn Futures Research) οριστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δεν μπορούμε να έχουμε. “Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον” απαντάει με έμφαση, όμως όπως σπεύδει να προσθέσει είναι πολύ χρήσιμο να επεξεργαζόμαστε πιθανά σενάρια έτσι ώστε να υπάρχουν “στο συρτάρι” έτοιμα πλάνα αντίδρασης.
“Η διαδικασία διερεύνησης του μέλλοντος είναι αυτή που στο τέλος της ημέρας θα μας κάνει πιο ανθεκτικούς. Θα μας βοηθήσει να μη βλέπουμε το μέλλον ως πρόβλημα, αλλά ως ευκαιρία” σημειώνει ο κ. Χριστοφιλόπουλος, προσθέτοντας ότι η παραπάνω διαδικασία συντελεί στην καινοτομία, στην ανακάλυψη νέων εργαλείων και λύσεων προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και τις πιθανές ανάγκες που θα προκύψουν τα επόμενα χρόνια.
“Δεν είναι μια άσκηση εύκολη, ειδικά σε επίπεδο κυβερνήσεων” αναφέρει, αναδεικνύοντας την επίδραση που μπορούν να έχουν αναπάντεχα γεγονότα (“μαύροι κύκνοι”, όπως τα χαρακτηρίζει) στην πορεία προς το ένα ή το άλλο σενάριο. Ένας τέτοιος “μαύρος κύκνος” είναι στις μέρες μας η πανδημία, με τις πολλαπλές επιπτώσεις που είχε στην κοινωνία, στην οικονομία ή στη γενικότερη στρατηγική των κρατών.
Για τον Επαμεινώνδα Χριστοφιλόπουλο είναι πολύ σημαντικό ότι μετά από πολλές δεκαετίες και η Ελλάδα υιοθετεί την μακρόχρονη σκέψη και σχεδιασμό στη στρατηγική της, συστήνοντας μια γενική γραμματεία foresight στην προεδρία της κυβέρνησης, στην οποία συμμετέχει και ο ίδιος.
Ολόκληρη την ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον Επαμεινώνδα Χριστοφιλόπουλο μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο βίντεο.