Ο Παπαθανάσης και τα δάνεια της ΔΟΜΟΠΟΛΙΣ…
Παπαθανάσης: Όσο πιο πολύ μπαίνουμε σε αυτή την ιστορία, τόσο πυκνώνουν τα ερωτήματα. Ιδίως από την στιγμή που μάθαμε ποιος είναι ο επενδυτής ο οποίος πρόκειται να διασώσει την εταιρεία ΔΟΜΟΠΟΛΙΣ SP στην οποία ήταν μέτοχος ο αναπληρωτής υπουργός Νίκος Παπαθανάσης και παραμένουν μέτοχοι και διοικητικά στελέχη ο αδερφός του Δημήτρης και ο συνεταίρος τους Λουκάς Σαγιάς.
Πρόκειται, λένε διασταυρωμένες πληροφορίες, για την γνωστή εταιρεία ΤΕΚΑΛ ΑΕ, συμφερόντων του κ. Παναγιώτη Ψαλτάκου και της οικογένειας του, η οποία, όμως, έχει τα τελευταία χρόνια πολλά πάρε δώσε με τη ΔΟΜΟΠΟΛΙΣ και τους μετόχους της.
Ωστόσο, πάλι σύμφωνα με τις πληροφορίες από αρμόδιες πηγές, η ΤΕΚΑΛ δεν θα ξοδευτεί ιδιαίτερα για τη διάσωση της ΔΟΜΟΠΟΛΙΣ, λύνοντας μας και τη χθεσινή απορία. Η συμφωνία έκλεισε με τους πιστωτές την περασμένη άνοιξη και συζητήθηκε το καλοκαίρι στο δικαστήριο, με τη σχετική απόφαση επί τη βάση του άρθρου 106 να αναμένεται.
Αυτή η συμφωνία λοιπόν, προβλέπει ότι η ΤΕΚΑΛ θα καταβάλει μόλις 1,5 εκατ. ευρώ, για να πάρει ελεύθερο βαρών το ενεργητικό της εταιρείας, (περίπου ίσης αξίας με το ποσό που θα δώσει η ΤΕΚΑΛ, με βάση τον ισολογισμό του 2021), ενώ τα υπόλοιπα δάνεια, ύψους 15,5 εκατ. ευρώ θα διαγραφούν.
Τα δάνεια αυτά ανέρχονται συνολικά σε περίπου 17 εκατ. ευρώ, κι όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές, μοιράζονται ως εξής: Περίπου 6 εκατ. στην Intrum, προερχόμενα από την Πειραιώς, ακόμη 3 εκατ. που παραμένουν στην Τράπεζα Πειραιώς, 4 εκατ. ευρώ της Attica Bank που έχουν περάσει στην Thea Artemis, περίπου 2 εκατ. ευρώ της Eurobank/doValue κι άλλα τόσα περίπου της Εθνικής Τράπεζας.
Κι έτσι, εφόσον αναβιώσει η εταιρεία και διαγραφούν τα δάνεια, γλιτώνει και την «εγγύηση» ο υπουργός κ. Παπαθανάσης, αλλά και οι όποιοι άλλοι εγγυητές υπάρχουν, μεταξύ των διοικητικών στελεχών και μετόχων της ΔΟΜΟΠΟΛΙΣ,
Χαμένες βέβαια μέχρι τα… μαλλιοκεφαλα τους, θα βγουν οι τράπεζες.
Δεδομένου ότι τα δάνεια ανάγονται στα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν «δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα» κι έπειτα από τόσα και τόσα που έχουν ήδη μαθευτεί, το γεγονός αυτό καθαυτό ίσως δεν προξενεί εντύπωση ως αποτύπωμα κακών τραπεζικών πρακτικών της εποχής.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο ενδιαφερόμενος επενδυτής, που θα αναβιώσει την εταιρεία με ελάχιστο ποσό, τυγχάνει παλαιός επιχειρηματικός γνωστός/φίλος και συνεργάτης των ιθυνόντων της ΔΟΜΟΠΟΛΙΣ, σε δουλειές που ενίοτε δημιούργησαν πολιτικές αντιδράσεις, όπως το πάρκινγκ που έγινε με κρατική επιχορήγηση.
Κι όχι μόνο στην κοινοπραξία ΔΟΜΟΤΕΚΑ, περί της οποίας γράψαμε χθες, αφού η ΔΟΜΟΠΟΛΙΣ, το 2017, όταν ήδη την είχε πάρει η κάτω βόλτα, είχε καταστεί και βασικός εταίρος, (με ποσοστό 70%) μιας επιχείρησης της οικογένειας Ψαλτάκου, της ΤΕΚΑΛ ΟΕ, η οποία τότε ετοίμαζε και επέκταση ως υπεργολάβος στα λιμενικά έργα, παρέα με τη μεγάλη αδελφή ΤΕΚΑΛ.
Το ερώτημα είναι αν προκύπτει «ηθικός κίνδυνος» ή το νόμιμο είναι και ηθικό, σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Έτσι για να θυμηθούμε και τον Γιώργο Βουλγαράκη…
Το βέβαιο πάντως είναι ότι οι δανειολήπτες που χρωστούν και τα διαβάζουν όλα αυτά, καθόλου δεν ευχαριστιούνται.