Η ΑΙ αλλάζει και τον πόλεμο

Ο πρώτος πόλεμος της Ματαμπελελάνδης που διεξήχθη μεταξύ 1893 και 1894 προμήνυε το μέλλον. Στην εναρκτήρια μάχη, περίπου 700 στρατιώτες, παραστρατιωτικοί και βοηθητικό προσωπικό, που είχαν συνταχθεί με την Βρετανική Εταιρεία της Νότιας Αφρικής χρησιμοποίησαν πέντε όπλα Maxim – το πρώτο πλήρως αυτόματο όπλο στον κόσμο – αποκρούοντας την επίθεση πάνω από 5.000 πολεμιστών Ντέμπελε, με περίπου 1.500 νεκρούς, με κόστος μόνο μια χούφτα Βρετανών στρατιωτών. Ο κόσμος θα γνώριζε τη βάναυση εποχή του πολέμου των χαρακωμάτων που ξεκίνησε το όπλο Maxim με το ξέσπασμα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Ωστόσο, οι αρχικές αναφορές για τη μοναδική αποτελεσματικότητα του όπλου προανήγγειλαν το τέλος του ιππικού, ένα κρίσιμο κομμάτι στις μάχες από την Εποχή του Σιδήρου.

Γράφουν οι Raj M. Shah και Christopher M. Kirchhoff, New York Times

Σήμερα βρισκόμαστε στην αυγή μιας ακόμη πιο ριζικής επανάστασης στις στρατιωτικές υποθέσεις. Ένα νέο κύμα πολέμου έρχεται. Τα αυτόνομα οπλικά συστήματα με χρήση τεχνητής νοημοσύνης γίνονται παγκόσμια. Και ο στρατός των ΗΠΑ δεν είναι έτοιμος για αυτό.

Πριν από λίγες εβδομάδες, ο κόσμος βίωσε άλλη μια στιγμή όπως τότε, με το όπλο Maxim: Ο ουκρανικός στρατός απέσυρε τα άρματα μάχης M1A1 Abrams που παρείχαν οι ΗΠΑ από την πρώτη γραμμή, αφού πολλά από αυτά καταστράφηκαν από ρωσικά drones καμικάζι. Η απόσυρση ενός από τα πιο προηγμένα άρματα μάχης στον κόσμο σε έναν πόλεμο με μη επανδρωμένα drone με Α.Ι. δείχνει το τέλος ενός αιώνα μηχανοποιημένου πολέμου όπως τον ξέρουμε. Όπως και άλλα μη επανδρωμένα οχήματα που στοχεύουν σε υψηλά επίπεδα αυτονομίας, αυτά τα ρωσικά drones δεν βασίζονται σε μεγάλα γλωσσικά μοντέλα ή παρόμοιες εφαρμογές A.I. πιο οικίες στους καταναλωτές, αλλά περισσότερο σε τεχνολογία, όπως η νοημοσύνη των μηχανών, που τα βοηθά να αναζητούν, εντοπίζουν και καταστρέφουν στόχους. Ακόμα και εκείνες οι συσκευές που δεν βασίζονται αποκλειστικά σε A.I. χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο A.I και παρόμοιες τεχνολογίες για στόχευση, ανίχνευση και καθοδήγηση.

Οι τεχνοσκεπτικιστές που είναι κατά της χρήσης της A.I στον πόλεμο αγνοούν την πραγματικότητα: τα αυτόνομα συστήματα είναι ήδη παντού – και η τεχνολογία αναπτύσσεται όλο και περισσότερο προς όφελος αυτών των συστημάτων. Η εικαζόμενη χρήση μη επανδρωμένων drones φορτωμένων με εκρηκτικά από τη Χεζμπολάχ οδήγησε να εκτοπιστούν τουλάχιστον 60.000 Ισραηλινοί νότια των συνόρων με τον Λίβανο. Οι αντάρτες Χούθι χρησιμοποιούν τηλεκατευθυνόμενα θαλάσσια μη επανδρωμένα drones για να πλήττουν το 12% της παγκόσμιας ναυτιλιακής αξίας που διέρχεται από την Ερυθρά Θάλασσα, συμπεριλαμβανομένου του υπερδεξαμενόπλοιου Sounion, με τέσσερις φορές περισσότερο πετρέλαιο από αυτό που μετέφερε το Exxon Valdez.

Και στις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, η Χαμάς χρησιμοποίησε τετρακόπτερα drones – τα οποία πιθανώς χρησιμοποιούσαν ορισμένες δυνατότητες A.I – για να απενεργοποιήσουν τους πύργους επιτήρησης του Ισραήλ κατά μήκος του τείχους στα σύνορα της Γάζας, επιτρέποντας σε τουλάχιστον 1.500 μαχητές να ξεχυθούν πάνω από μια σύγχρονη γραμμή Μαζινό και να δολοφονήσουν περισσότερους από 1.000 ανθρώπους, πυροδοτώντας τη χειρότερη έκρηξη βίας στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη από τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1973.

Ωστόσο, ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, το Πεντάγωνο εξακολουθεί να ξοδεύει ιλιγγιώδη ποσά σε παλαιού τύπου οπλικά συστήματα. Συνεχίζει να βασίζεται σε ένα ξεπερασμένο και δαπανηρό τεχνικό σύστημα παραγωγής για να αγοράζει τανκς, πλοία και αεροπλανοφόρα που οι νέες γενιές όπλων – αυτόνομα και υπερηχητικά – μπορούν αποδεδειγμένα να πλήξουν καίρια.

Πάρτε για παράδειγμα το F-35, το κορυφαίο αρπακτικό του ουρανού. Το μαχητικό stealth πέμπτης γενιάς είναι γνωστό ως “ιπτάμενος υπολογιστής” για την ικανότητά του να συγχωνεύει δεδομένα από τους αισθητήρες του με προηγμένα όπλα. Ωστόσο, αυτό το πρόγραμμα των 2 τρισ. δολ. έχει δημιουργήσει μαχητικά αεροσκάφη με λιγότερη επεξεργαστική ισχύ από πολλά smartphone. Είναι το αποτέλεσμα ενός συστήματος παραγωγής τεχνολογίας ειδικά σχεδιασμένου για τον στρατό και διαχωρισμένο από το καταναλωτικό τεχνολογικό οικοσύστημα. Το σχέδιο του F-35 σε μεγάλο βαθμό “πάγωσε” στο μακρινό 2001, τη χρονιά που το Πεντάγωνο ανέθεσε το συμβόλαιό στη Lockheed Martin. Μέχρι να φτάσει η στιγμή που το πρώτο F-35 τροχοδρομούσε στον διάδρομο απογείωσης η τελευταία λέξη της τεχνολογίας το είχε ήδη ξεπεράσει.

Φέτος έρχεται το iPhone 16. Την ίδια στιγμή το F-35 προχωρά με βραδείς ρυθμούς μέσω της τρίτης τεχνολογικής του αναβάθμισης με νεότερους επεξεργαστές, που παραμένουν ωστόσο μακριά από την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Το βασικό ζήτημα είναι ότι αυτός ο αργός κύκλος ανανέωσης εμποδίζει το F-35 να εκμεταλλευτεί πλήρως τις επιταχυνόμενες εξελίξεις στην A.I.

Αυτό δεν είναι ένα επιχείρημα για το ένα ή το άλλο – τα iPhone δεν θα αντικαταστήσουν τα F-35. Ο στρατός των ΗΠΑ όμως απαιτεί μοναδικές πλατφόρμες, όπως μαχητικά stealth και υποβρύχια, καθώς και νεότερες τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένων των drones. Όλα τα οπλικά συστήματα, παλιά ή νέα, πρέπει να εκμεταλλευτούν πλήρως το λογισμικό και την επανάσταση της AI – μια επανάσταση που προωθείται κυρίως από τη Silicon Valley, όχι από τους μεγάλους και πιο συντηρητικούς αμυντικούς εργολάβους.

Υπάρχει κάποια πρόοδος. Η συγχώνευση αυτών των δύο συστημάτων τεχνολογικής παραγωγής – ένα για τον στρατό, ένα για όλα τα υπόλοιπα – αποτελεί πλέον βασικό στόχο του Πενταγώνου. Από το 2015, η Μονάδα Αμυντικής Καινοτομίας του Πενταγώνου (Defense Innovation Unit – DIU), με έδρα τη Silicon Valley, φέρνει καινοτόμα εμπορική τεχνολογία στον στρατό, συμπεριλαμβανομένης της A.I. Λειτουργώντας περισσότερο σαν μια εταιρεία επιχειρηματικών κεφαλαίων παρά ως ένα γραφείο για στρατιωτικά προγράμματα, η DIU δημιούργησε έναν ταχύτερο τρόπο για τις νεοφυείς επιχειρήσεις να συνάπτουν συμβάσεις με τον στρατό. Ο τρόπος αυτός χρησιμοποιήθηκε από το Υπουργείο Άμυνας για την απόκτηση τεχνολογίας 70 δισ. δολ. (Βοηθήσαμε στη δημιουργία της DIU. Ο Shah, σήμερα διευθύνει μια εταιρεία επιχειρηματικών συμμετοχών που εστιάζει σε νεοφυείς επιχειρήσεις για την εθνική ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που έχουν λάβει ομοσπονδιακή χρηματοδότηση.)

Μια νέα γενιά αμυντικών μονόκερων που τροφοδοτούνται από αυτές τις επενδύσεις δημιουργούν προηγμένα αυτόνομα συστήματα που λειτουργούν με A.I. Η Joby Aviation έχει αναπτύξει ένα ηλεκτροκίνητο ιπτάμενο αεροταξί. Η Anduril Industries μόλις προχώρησε στον τελευταίο γύρο ενός τεράστιου συμβολαίου με την Πολεμική Αεροπορία, στο οποίο 1.000 προηγμένα stealth drones θα πολεμούν μαζί με επανδρωμένα μαχητικά. Η DIU ηγείται επίσης της υψηλού προφίλ πρωτοβουλίας Replicator του Πενταγώνου, που αναπτύσσει αυτόνομα όπλα για τον αέρα, τη γη και τη θάλασσα.

Ωστόσο, απομένουν πολλά που πρέπει να γίνουν. Ενώ ο προϋπολογισμός της DIU είναι περισσότερο από 30 φορές μεγαλύτερος απ’ ό,τι ήταν κατά το πρώτο πλήρες έτος λειτουργίας της – στα σχεδόν 1 δισ. δολ. ετησίως – το Πεντάγωνο ξοδεύει μόνο δεκάρες στην καινοτομία για κάθε δολάριο που ρίχνει σε παλαιά συστήματα. Η πρωτοβουλία Replicator αντιπροσωπεύει μόλις το 0,059% του αμυντικού προϋπολογισμού σε μια εποχή που οι αντίπαλοι μας κάνουν μνημειώδεις αλλαγές.

Η Κίνα, φυσικά, δεν χρειάζεται μια Μονάδα Καινοτομίας όπως η DIU. Ο Σι Τζινπίνγκ και ο προκάτοχός του, Χου Τζιντάο, επέβαλαν η διαθέσιμη πολιτική τεχνολογία να είναι διαθέσιμη στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Αυτή η κρατική οικονομία που καλύπτει τα πάντα, βρίσκεται πια και σε κβαντικούς υπολογιστές, υπερηχητικά πυρηνικά όπλα, ενώ αναμένεται να οδηγήσει σε τροχιά 13.000 κινεζικούς δορυφόρους – ένα ισοδύναμο του Starlink.

Αυτή είναι η κούρσα των πολιτισμών στην οποία βρισκόμαστε.

Ο τρόπος για να κερδίσουμε τόσο την Κίνα όσο και τα όπλα χαμηλού κόστους στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή είναι να απελευθερώσουμε το αμερικανικό σύστημά, ένα σύστημα που βασίζεται στις δυνάμεις της αγοράς, ώστε αποκεντρωμένες και ευέλικτες εταιρείες και τα venture funds που τις υποστηρίζουν, να αναζωογονήσουν τις γραμμές προμηθειών του στρατού μας. Τα καλά νέα είναι ότι το ενδιαφέρον της αγοράς είναι ισχυρό: ταμεία επιχειρηματικού κεφαλαίου οδήγησαν κεφάλαια ύψους 120 δισ. δολ. σε νεοφυείς επιχειρήσεις εθνικής ασφάλειας τα τελευταία τρία χρόνια. Οι κορυφαίοι μηχανικοί είναι πρόθυμοι να εργαστούν σε προβλήματα που έχουν σημασία για την προστασία της Δημοκρατίας. Το ερώτημα τώρα είναι αν μπορούμε να επιτύχουμε αυτόν τον μετασχηματισμό εγκαίρως για να αποτρέψουμε τον επόμενο πόλεμο μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και να επικρατήσουμε στις πιο περιορισμένες συγκρούσεις που απειλούν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους μας.

“Η ιστορία της αποτυχίας στον πόλεμο μπορεί σχεδόν να συνοψιστεί σε δύο μόλις λέξεις: Πολύ αργά”, δήλωσε προφητικά ο Ντάγκλας Μακάρθουρ το 1940. Ογδόντα τέσσερα χρόνια αργότερα, με τον κόσμο να γνωρίζει εντάσεις παρόμοιες με αυτές που προηγήθηκαν των συγκρούσεων των μεγάλων δυνάμεων στο παρελθόν, θα κάναμε καλά να δίναμε μεγάλη προσοχή στην προειδοποίηση του.

*Ο Raj M. Shah είναι managing partner της Shield Capital. Ο Christopher M. Kirchhoff βοήθησε στη δημιουργία της Μονάδα Αμυντικής Καινοτομίας του Πενταγώνου.