Ούτε το 10% των κόκκινων δανειοληπτών δεν προστάτεψε ο Νόμος Σταθάκη!
Ευγενής υπενθύμιση σε αφελείς και τσαρλατάνους, ως προς την λειτουργία της ΔΗΘΕΝ προστασίας της 1ης Κατοικίας του Νόμου Σταθάκη, που ίσχυσε από 01/01/2016 έως 31/12/2019…..
Κατ’ αρχήν, ο Ν. Σταθάκη εισήγαγε για πρώτη φορά την έννοια της ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ, αντί της πρώτης, με αποτέλεσμα, έτσι, μόνο λόγω αυτής της τροποποίησης του προγενέστερου νομοθετικού πλαισίου, να μένουν εκτός προστασίας 100δες χιλιάδες Δανειολήπτες, που μέχρι 31/12/2015 προστατεύονταν.
Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
Άλλο η πρώτη κατοικία και άλλο η κύρια. Όσοι δεν μπορούν να κατανοήσουν την διαφορά, ας δουν τις τηλεοπτικές εκπομπές της ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ του 2016 ή ας ρωτήσουν τον Δικηγόρο τους.
Πέραν όμως αυτού, ακόμη και η κατά τα ανωτέρω, περιορισμένη προστασία της Κύριας Κατοικίας του Ν. Σταθάκη, που έληξε, με μεταγενέστερο τραπεζονομοθέτημα ΣΥΡΙΖΑ, την 31/12/2019, προϋπέθετε την ταυτόχρονη, σωρευτική συνδρομή 7 διαφορετικών προϋποθέσεων από 7 αντίστοιχα, διαφορετικά νομοθετήματα.
ΤΑ 7 ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑΤΑ
1. Ο Νόμος Σταθάκη
2. Ο νέος τότε ΚΠολΔ του 2015
3. Ο Κώδικας Δεοντολογίας των Τραπεζών
4. Ο θεσμός του Συνεργάσιμου Δανειολήπτη
5. Το πολυνομοσχέδιο για την Προστασία της Κύριας Κατοικίας από τους Πλειστηριασμούς
6. Ο νέος τότε νόμος για την Πώληση των Κόκκινων Δανείων στα funds και οι μεταγενέστερες τροποποιήσεις του εντός της 15/02/2016
7. Ο νέος τότε Νόμος για τις Εύλογες Δαπάνες Διαβίωσης
Έτσι, έμεναν εκτός κάθε προστασίας, όλοι οι Δανειολήπτες που δεν ήταν συνεργάσιμοι με τις καταχρηστικές απαιτήσεις Tραπεζών, Servicers και Funds, όσοι δεν είχαν τα τουλάχιστον 2.000 ευρώ που απαιτούνταν για να μπορέσουν να προσφύγουν δικαστικά στο Νόμο Σταθάκη, όσοι πλήρωναν φόρους, τέλη και ασφαλιστικά ταμεία και όσοι δεν πληρούσαν τα εισοδηματικά κριτήρια και τα πολύ μικρά όρια των εμπορικών αξιών, όχι της πρώτης, αλλά της κύριας κατοικίας τους, με αποτέλεσμα, τελικά, να μην προστατεύεται ούτε το 10% των Δανειοληπτών με Κόκκινα Δάνεια και των Εγγυητών τους !!!
Με βάση το Νόμο Σταθάκη, από 01/01/2016, όσοι υπέβαλαν αίτηση σε Ειρηνοδικείο για την Προστασία της Κύριας μόνο Κατοικίας τους, και όχι της πρώτης, υπόκεινταν σε ένα νέο, πολύ αυστηρότερο από το προηγούμενο πλαίσιο.
1) Ποιοι μπορούσαν να υποβάλλουν αίτηση :
Μόνο τα φυσικά πρόσωπα, δηλαδή μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι, πρώην έμποροι και επαγγελματίες, εφόσον η διακοπή δραστηριότητας προηγήθηκε της παύσης πληρωμών.
2) Ποιες οφειλές υπάγονταν στη ρύθμιση :
Το σύνολο των οφειλών, δηλαδή όχι μεμονωμένα μόνον οι τραπεζικές οφειλές, συμπεριλαμβανομένων των χρεών προς το δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και ΟΤΑ, εκτός αυτών που συνιστούν και ποινικό αδίκημα (ΦΠΑ, πρόστιμα κλπ). Δεν εντάσσονται οφειλές που αναλήφθηκαν το τελευταίο έτος από την υποβολή της αίτησης ή που προέκυψαν λόγω δόλου ή βαριάς αμέλειας.
3) Ποιες ήταν οι προϋποθέσεις για τη διάσωση της Κύριας Κατοικίας :
α)Το προ φόρων εισόδημα να μην υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης, προσαυξημένες κατά 70%. Τα όρια είναι τα εξής: άγαμος 13.906 ευρώ, έγγαμος 23.659 ευρώ, έγγαμος με ένα τέκνο 29.373 ευρώ, έγγαμος με δύο τέκνα 35.086 ευρώ.
β) Η αντικειμενική αξία της κύριας κατοικίας να μην υπερβαίνει για τον άγαμο τα 180.000 ευρώ, για τον έγγαμο τα 220.000 ευρώ , για τον έγγαμο με ένα τέκνο τα 240.000 ευρώ και για τον έγγαμο με δύο τέκνα τα 260.000 ευρώ.
γ) ο οφειλέτης να είναι συνεργάσιμος δανειολήπτης κατά τον κώδικα δεοντολογίας τραπεζών και να βρίσκεται σε γενική αδυναμία εξυπηρέτησης όλων των οφειλών του σε τράπεζες, δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία.
4) Ποιες θεωρήθηκαν ως Ευπαθείς Ομάδες και με ποιον τρόπο στηρίζονταν:
Για να ανήκει κάποιος στην κατηγορία των ευπαθών νοικοκυριών θα έπρεπε να πληροί εκτός των παραπάνω, συγκεκριμένα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια:
Προ φόρων εισόδημα: Άγαμος 8.180 ευρώ, έγγαμος 13.917 ευρώ, έγγαμος με ένα τέκνο 17.278 ευρώ, έγγαμος με δύο τέκνα 20.639 ευρώ. Αντικειμενική αξία κύριας κατοικίας κατά το χρόνο συζήτησης της αίτησης: Να μην υπερβαίνει για τον άγαμο τα 120.000 ευρώ, τον έγγαμο τα 160.000 ευρώ, τον έγγαμο με ένα τέκνο τα 180.000 ευρώ και τον εγγαμο με δύο τέκνα τις 200.000 ευρώ. Όσοι ανήκαν σε αυτή την κατηγορία θα επιδοτούνται οι για τρία χρόνια από το δημόσιο για το μέρος της δόσης που δεν μπορούν να καταβάλλουν.
5) Με ποιον τρόπο ρυθμίζονταν οι οφειλές όσων εντάσσονταν στο νόμο :
Η ρύθμιση περιλαμβάνε δύο στάδια. Tην πρώτη τριετία, κατά τη διάρκεια της οποίας ο δανειολήπτης καταβάλλει στην τράπεζα ό,τι περισσεύει από το εισόδημα του αφαιρουμένων των ευλόγων δαπανών διαβίωσης. Μετά την πρώτη τριετία, έτσι όπως έχει διατυπωθεί η διάταξη του νόμου, ο δανειολήπτης αναλαμβάνει να αποπληρώσει τουλάχιστον την εμπορική αξία του ακινήτου στην τράπεζα , σε βάθος 20ετίας και με ετήσιο κόστος ίσο με το μέσο επιτόκιο ενήμερης οφειλής από στεγαστικό δάνειο (σήμερα 2% περίπου). Εάν δεν είναι δυνατή η καταβολή της ελάχιστης αυτής δόσης, η τράπεζα έχει το δικαίωμα κατάσχεσης του ακινήτου.
6) Υπήρχε κάποιο ελάχιστο επίπεδο δόσης :
Εάν οι οικονομικές δυνατότητες του οφειλέτη το επιτρέπουν, θα καταβληθεί και μεγαλύτερο ποσό από την εμπορική αξία. Σε κάθε περίπτωση, ο δανειολήπτης υποχρεούται στην καταβολή ελάχιστης συνεισφοράς, η οποία ανέρχεται σε 5% επί του εισοδήματος του εάν αυτό είναι μικρότερο ή ίσο των 8.000 ευρώ. Αν υπερβαίνει τα 8.000 ευρώ, προστίθεται στην παραπάνω δόση επιπλέον 10% επί του υπερβάλλοντος ποσού.
7) Το κόστος της προστασίας :
Τουλάχιστον 1.500-2.000 ευρώ ανά προσφεύγοντα και, εφόσον υπάρχουν εγγυητές, το ποσό μπορεί να διπλασιάζεται ή και να τριπλασιάζεται.
